in , ,

Voorpublicatie: Italiaanse toestanden

Boekpresentatie Italiaanse toestanden Stef Smulders

In 2008 emigreerde Stef Smulders met man en hond naar het zonnige Italië om daar Bed & Breakfast Villa I Due Padroni te beginnen. Maar voor ze de eerste gasten konden ontvangen moesten er heel wat hordes genomen worden. Deze hordes vind je in de vorm van een zestigtal humoristische, korte verhalen terug in het boek Italiaanse toestanden, leven & overleven in Italië.

Emigreren naar Italië, wie heeft daar al dan niet stiekem niet eens over gedroomd? Afgaande op de populariteit van programma’s als Ik Vertrek en De Italiaanse Droom zijn dat er velen. Maar het ook echt doen, dat is een andere zaak.

Alle zekerheden loslaten, familie en vrienden achterlaten en jezelf onderdompelen in een totaal andere omgeving, met andere regels en gebruiken en een andere taal. In Smulders’ boek wordt op grappige wijze verslag gedaan van de avonturen van 2 Nederlanders die de sprong in het ongewisse waagden.

De aankoop van een huis met een wispelturige makelaar, de verbouwing ervan met een eigenwijze aannemer, maar ook leuke en leerzame ontmoetingen met bijzondere Italianen.

Vandaag plaatsen we op Dit is Italië een voorpublicatie van één van die verhalen. In een later stadium zullen we nog een verhaal van Smulders publiceren.

Sono finiti i soldi!

Met onze lange Noord-Europese lijven staken we hoog boven de grijze koppies van de bejaarde Italianen uit. We stonden in de rij voor het loket van het postkantoor van Pavia. Nou ja, in de rij… Er waren verschillende rijen die als spaghettislierten door elkaar slingerden. Het maakte ons niet uit, we hadden geen haast, we waren immers al dagen bezig om een conto corrente, een rekening, bij de BancoPosta, de Italiaanse Postbank, te openen.

We wilden een rekening, met bankpasjes en vooral met assegni, cheques, die hoognodig zijn als je in Italië een huis wilt kopen. Er zijn bij de aanschaf van een huis allerlei vooruitbetalingen nodig, die direct van koper naar verkoper gaan, zonder tussenkomst van de notaris, want die doet hier niet aan depot. En bij die aanbetalingen gaat het om behoorlijke bedragen, tot wel twintig procent van de koopsom, die je liever niet contant met je meedraagt. Wij niet tenminste, maar de kwetsbare oudjes vóór ons in de rij leken daar minder problemen mee te hebben, want er werden hele bundeltjes van vijftigeurobiljetten voor ze neergeteld. Kennelijk waren ze niet bang dat ze buiten het postkantoor meteen zouden worden neergeknuppeld om van hun pensioentje te worden beroofd, terwijl de provinciale krant toch vol stond met berichten over berovingen en inbraken.

Het was de eerste van de maand en dan was het uitbetaaldag van de pensioenen. Vandaar de lange rijen in het postkantoor. Pavia was namelijk een stad van bejaarden en studenten. De bejaarden vonden er relatieve rust en alle (gezondheids)voorzieningen en de studenten vonden er natuurlijk de universiteit en de hogescholen. Ook waren er in Pavia, verstopt in de binnenhofjes, heel veel middelbare scholen, zodat je op vrijdagmiddag verrast kon worden door de grote horden scholieren die zich als de ratten van Hamelen naar het station begaven, op weg naar een weekendje thuis.

Aan die pensioenbetaaldag hadden we even niet gedacht, maar we hadden nu weinig keus meer, die rekening hadden we onderhand toch echt nodig, na al onze eerdere vergeefse pogingen om deze te bemachtigen. Onze odyssee richting de conto corrente begon een paar dagen geleden in het buurtfiliaal van de BancoPosta vlak bij ons appartement in de Via Moruzzi. Daar werd het al snel duidelijk dat het openen van een rekening alleen op het hoofdpostkantoor mogelijk was. Dat was eigenlijk gevestigd in een groot monumentaal pand in het centrum van Pavia, maar vanwege een grote renovatie waren alle loketdiensten nu tijdelijk in een portacabin ondergebracht, buiten op het pleintje voor het kantoor. De ruimte was krap, en de vele bejaarden wachtend op hun pensioentje, samen met de mensen, zoals wij, die voor andere postzaken kwamen, zorgden dus voor de spaghetti-achtige wachtrijen voor de paar beschikbare loketten.

We hadden eerst toch maar even gecheckt of we hier moesten zijn, voordat we in de lange rij gingen staan wachten. Ja, we waren aan het juiste adres, maar voor het aanvragen van een rekening moest je achterin zijn, in het kamertje van de hoofdbeambte. Daar bleek ene Maria te zitten, die ons graag en vriendelijk wilde helpen met alle formulieren. Een paar dagen wachten en dan zouden we ons pasjes kunnen afhalen, net als een boekje met assegni, en ook zouden we meteen geld kunnen opnemen, als we tenminste in de tussentijd geld naar de gloednieuwe rekening hadden overgemaakt. En dat hadden we gedaan.

Nu was het dan zover, het uur U, D-day! Onze poging om de wachtrijen weer te ontlopen en direct naar onze Maria van de Post te gaan, werd deze keer helaas verhinderd door een vervaarlijke postbeambte, die de toegang tot het Heilige der Heiligen bewaakte. Kennelijk hadden anderen de sluipweg ook ontdekt en werd er te veel gebruik van gemaakt. We ontkwamen niet aan de spaghettislierten. Maar we waren geduldig, ons hemelrijk was nabij…

Terwijl we de rij voor ons langzaam zagen slinken en het loket verlokkelijk dichtbij kwam, brak er opeens paniek uit achter de balie. Iemand begon te roepen: “Sono finiti i soldi! Het geld is op!” Daarop ontstond er gemor en protest in de bejaarde gelederen. De postbeambten maakten duidelijk dat er toch echt geen contanten meer waren. Enkele pensioengerechtigden dropen al teleurgesteld af, anderen gingen nog in discussie. Maar waar niets is, verliest ook de gepensioneerde keizer zijn recht. Wij kwamen daardoor wel verrassend snel aan de beurt. We kregen de pasjes en de cheques, maar voor contanten moesten we over een paar dagen dus nog maar eens terugkomen, als er weer geld was…

Italiaanse toestanden
door: Stef Smulders
Prijs: € 19,95
Uitgave in eigen beheer, maart 2014

Written by Dit Is Italië

Benvenuto su Dit is Italië! Dit is Italië is een webmagazine dat zich richt op liefhebbers van het land. Dat zijn we zelf ook. We komen al bijna 25 jaar meerdere keren per jaar in Italië om te genieten van la dolce vita, lekker eten, de Italiaanse taal en 'made in Italy'. Op ditisitalie.nl vind je Italië-nieuws, leuke verhalen, wetenswaardigheden, tips, recepten, reistips, must-sees en van alles meer over Italië. Ook jouw Italië-tips zijn welkom!

Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Italië in de winter? Check deze wintertips!

Italiaanse kerstverlichting

Column: kerst in Italië