20 ergernissen van een italofiel op vakantie in Frankrijk

In de ideale wereld zou je elk jaar naar Italië afreizen. Wat zeg ik? Dan zou je er waarschijnlijk al lang wonen. In ieder geval voor een deel van het jaar. Maar we leven niet in een ideale wereld en dan kan het zomaar zijn dat je als italofiel tijdens je zomervakantie op een Franse camping belandt. En ik kan je uit eigen ervaring vertellen: dat is nogal een schok. Lees maar even mee.

1. Je antwoordt in de winkel uit gewoonte met sì, als je eigenlijk oui zou moeten zeggen. Hetzelfde geldt voor grazie als het merci moet zijn en buongiorno als het bonjour moet zijn. Die verwarring! Quelle horreur!
2. De fransozen verstaan het (volgens mij) wel, maar het wordt overduidelijk niet echt gewaardeerd als je iets in het Italiaans gaat bestellen.
3. Salami Danois – Deense ‘salami’ bij de Carrefour? En mozzarella en pasta met Franse vlaggetjes op de verpakking.
4. In het pastaschap van de supermarkt staat overigens alleen macaroni en spaghetti (en vooruit, misschien fusilli).
5. Sowieso kun je niets meer terugvinden wat je in Italië altijd koopt.
6. Gelato heet ineens glace?!? Mamma mia!
7. Eén bolletje (boule) kost trouwens € 2,50 😱
8. In je huurtent/stacaracan/chalet/appartement is nergens een mokkapotje te vinden (sterker nog, zelfs geen koffiekopjes, louter (thee)glazen). Natuurlijk hadden we de Bialetti wel gewoon van thuis meegenomen.
9. Bestel je een cappuccino in een cafeetje, dan krijg je een koffie met slagroom erop. Of erger: een babycappu gemaakt met chocolademelk. Rare jongens, die Galliërs.
10. Wat eet je eigenlijk in Frankrijk als je al die lekkere Italiaanse dingen niet kunt eten?
11. Je gaat niet gewoon op een terrasje een taartje eten omdat er iemand jarig is. Dan kijken ze je raar aan (een dessert op dit uur?) en verwijzen ze je uiteindelijk naar de bakker.
12. Je staat tussen de Nederlanders en Belgen (80% heeft trouwens een grijze of zwarte Skoda) die allemaal elk jaar op vakantie naar Frankrijk gaan en bijzonder lyrisch over ‘die typisch Franse sfeer’ praten.
13. Campinggenoten vragen aan je of je in Italië ook campings hebt met ‘die echt Franse sfeer’. Ga weg!
14. In plaats van € 2,50 voor een lummel van een watermeloen, betaal je € 6 voor een miezerig exemplaar uit de supermarché.
15. De komkommers en tomaten zijn er schreeuwend duur, en dat midden in de zomer! (Moeten ze zeker uit Italië importeren.)
16. Een pizza Margherita (klein) kost € 10,50 in plaats van € 5.
17. Waar zijn de lekkere Italiaanse drankjes! Toegegeven, je kunt er wel Aperol Spritz krijgen voor € 9 per glas.
18. In de campingwinkel hebben ze 13 verschillende soorten stokbrood (flûte, baguette, campagne, tradition enz.), maar geen spoor van een cornetto con crema of andere ontbijtlekkernijen. Alleen die eeuwige chocoladebroodjes en croissants met niks geen vulling. In de dorpsbakkerij hebben ze wel taartjes, maar geen ontbijtbroodjes.
19. O ja, in Frankrijk heb je de ‘strakkezwembroekplicht’ voor mannen, maar in Italië moet je dan (soms) weer een badmuts op. Wat heb je liever?
20. Frankrijk lijkt in veel opzichten best wel op Italië, maar toch mist er iets. Het is een beetje alsof je de AliExpress-versie van Italië te pakken hebt. Italofielen weten wat ik bedoel, nietwaar?

Jij bent als italofiel vast ook weleens in Frankrijk geweest. Laat me weten wat je opviel ten opzichte van Italië!