5 Italiaanse topfilms uit 2016 die je moet zien!

2016 was absoluut een topjaar voor de Italiaanse film. Er verscheen een hele rits aan mooie en vooral ook verrassende films die regelmatig prijzen wegsleepten op de diverse (inter)nationale filmfestivals. Reden dus om een overzicht van vijf Italiaanse topfilms – met één toegift – samen te stellen. Ze verschillen onderling behoorlijk qua genre en thema, dus er is vast iets van je gading bij.

1. Perfetti Sconosciuti (Perfect Strangers) van Paolo Genovesi

Een briljante komedie over vriendschap, liefde en verraad. We schuiven aan bij een diner van zeven vrienden: drie getrouwde stellen en een bijna-single-af. Ze besluiten een spelletje te spelen dat een risico voor hun onderlinge relaties kan betekenen: ieder legt zijn of haar mobieltje op tafel, ter beschikkingen van de anderen. Elk berichtje dat binnenkomt wordt door iedereen gelezen, elk telefoongesprek wordt via de luidspreker meebeluisterd. Het doel? Bewijzen dat het niet waar is dat ze elkaar zo goed kennen en altijd helder en oprecht naar elkaar toe zijn. Onnodig te zeggen dat er allerlei geheimen boven water komen, die dramatische wendingen aan het verhaal zouden kunnen geven. Het goed geschreven script zorgt er echter voor dat de film als komedie overeind blijft.

Perfetti Sconosciuti draait momenteel in de Nederlandse bioscopen.

2. Lo chiamavano Jeeg Robot (They call me Jeeg) van Gabrielle Mainetti

Een Italiaanse actiefilm inclusief superheld, zoals we die nog niet eerder zagen. Enzo Ceccotti is een kleine crimineel uit de achterbuurten van Rome. Wanneer hij in de Tiber valt tijdens een achtervolging door de politie, komt hij in contact met een radioactieve stof. De duik zorgt ervoor dat hij superkrachten krijgt. Enzo vindt zijn nieuwe krachten een zegen voor zijn criminele carrière, totdat hij Alessia ontmoet. Zij is ervan overtuigd dat hij de held uit de Japanse tekenfilm Steel Jeeg is. Van Superschurk verandert hij langzaam in Superheld, die achter de psychotische gangster ‘Zigeuner’, een schurk met lachwekkende trekjes, aangaat.

Lo chiamavano Jeeg Robot slaagt er niet alleen in de draak te steken met films over superhelden en met de typische Italiaanse films over de georganiseerde misdaad, maar gebruikt en combineert tegelijkertijd elementen uit beide genres op meesterlijke wijze tot een vermakelijk geheel. Een donkere, ironische, pulpachtige film met hier en daar een romantische noot. Een aanrader!

3. La pazza gioia (Like crazy) van Paolo Virzì

Een hilarische en ontroerende komedie over twee vrouwen, gewond door en op zoek naar de liefde. Beatrice Morandini Valdirana is een theatrale kletskous, noemt zich gravin en staat naar eigen zeggen op vertrouwelijke voet met de groten der aarde. Donatella Morelli is een jonge vrouw met een pijnlijk geheim, kwetsbaar en stil met een lijf vol tatoeages die zeggen wat zij niet kan uitspreken. Beiden zijn ’te gast’ in een therapeutische gemeenschap in de Toscaanse heuvels voor vrouwen met psychische stoornissen. De film gaat over hun onverwachte vriendschap die leidt tot een dwaze vlucht uit de gemeenschap. Tijdens hun roadtrip gaan ze op zoek naar een beetje geluk in het openluchtgekkenhuis dat de buitenwereld is.

Paolo Virzì vertelt het verhaal vanuit het perspectief van mensen met een psychische aandoening, onzekere personen die gestigmatiseerd zijn en buitengesloten worden. Hij doet dat echter op een lichtvoetige en heel empathische manier. De film is daardoor nergens zwaar of mistroostig, maar juist vrolijk en levendig. Het kijken waard, vooral vanwege de eerste helft.

4. Veloce come il vento (Italian race) van Matteo Rovere

Een typisch Amerikaans genre dat je niet gauw met Italië associeert: een film over autosport, ronkende motoren, passie en ambities om te winnen. Maar Veloce come il vento is helemaal Italiaans. En in de hoofdrol vinden we niet een stoere acteur met gespierde armen, maar Matilda De Angelis in de rol van Giulia De Martino.

Giulia is een zestienjarige talentvolle telg uit een familie van autocoureurs. Ze is onder begeleiding van haar vader druk bezig met het voorbereiden van haar deelname aan het GT-kampioenschap. Maar op een dag verandert alles en komt Giulia’s leven en dat van haar jongere broer geheel op zijn kop te staan. De situatie wordt nog gecompliceerder als haar oudere broer Loris onverwachts opduikt. Hij is een ex-coureur, verslaafd aan drugs en alcohol en een weinig betrouwbaar persoon die zich nooit veel van zijn zus en broer heeft aangetrokken. Hij besluit echter zijn zus te coachen om haar toch mee te kunnen laten rijden in het kampioenschap. In de film lopen de verhaallijnen van de voorbereidingen van de race en de problemen van de familie door elkaar heen, zonder echter een tranentrekker te worden. De beelden van de racende auto’s zorgen voor de extra dynamiek.

5. Fai bei sogni (Sweet dreams) van Marco Bellocchio

Fai bei sogni is Bellocchio’s verfilming van de gelijknamige autobiografische roman van Massimo Gramellini. Deze Turijnse journalist schreef over zijn rouw na de dood van zijn moeder. Het is het verhaal van een moeilijke zoektocht naar de waarheid en tegelijkertijd de angst voor de ontdekking ervan.

Belloccchio heeft zich bij het schrijven van het script nauwkeurig aan de bestseller gehouden. De film begint, net als het boek, op de ochtend van 31 december 1969. Massimo, dan negen jaar oud, ziet zijn vader in de gang staan ondersteund door twee mannen: zijn moeder is plotseling overleden. Hij weigert dit te aanvaarden en blijft de dood van zijn moeder op allerlei manieren ontkennen. Massimo groeit op, wordt een journalist en blijft worstelen met de spoken uit de verleden, vrouwen en het leven zelf. Tot hij na zijn terugkeer uit het door oorlog verscheurde Bosnië Elisa ontmoet. Zij helpt Massimo de waarheid over de dood van zijn moeder en zijn verleden onder ogen te zien.

6. De toegift: Fuocoammare (Fire at Sea) van Gianfranco Rosi

Geen lichte kost als toegift, maar de docufilm van Gianfranco Rosi over Lampedusa, het dagelijkse leven van de eilandbewoners en de niet aflatende stroom van vluchtelingen mag niet ontbreken in dit lijstje van 2016 .

We volgen het leven van Samuele, een twaalfjarige jongen die naar school gaat en kattenkwaad utihaalt, en zijn ontmoetingen met de bewoners van Lampedusa. Je komt meer te weten over het leven op het eiland en de mentaliteit van de bewoners, van wie zo goed als iedereen visser is. Net zoals steeds duidelijker wordt hoe hun levens verbonden zijn met die van de vluchtelingen die zij soms letterlijk opvissen uit zee.

Rosi woonde meer dan een jaar op het eiland om al het beeldmateriaal voor deze film te verzamelen. De film is daarom deels documentaire, omdat Rosi het niet nodig vindt om fictie te gebruiken voor het vertalen van emoties als de menselijke drama’s zo heftig zijn, en deels gespeeld door de zichzelf vertolkende eilandbewoners. De titel van de film Fuocoammare, brand op zee, is geïnspireerd op een volksliedje dat de bewoners tijdens de Tweede Wereldoorlog zongen. Militaire schepen gebruikten lichtkogels om meer te kunnen zien in de donkere nachten, waardoor de zee een rode schijn kreeg en het leek alsof het brandde. De film won een Gouden Beer in Berlijn en de prijs voor de beste documentaire tijden de European Film Awards.

Welke Italiaanse topfilms ga jij in de kerstperiode kijken?

Beeld: scène uit Lo chiamavano Jeeg Robot