Alles over Italië

Alles over Italië weten? Lees dan deze algemene info over Italië. Italië (officiële benaming: de Italiaanse Republiek), is een land in Zuid-Europa dat behoort tot de Europese Unie. Ten noorden grenst Italië aan Frankrijk, Zwitserland, Oostenrijk en Slovenië. De rest van het land wordt omringd door de Tyrrheense Zee, de Middellandse Zee, de Ionische Zee en de Adriatische Zee.

Algemene informatie over Italië

In dit artikel lees je alles over Italië. Handig als je meer wilt weten over dit fascinerende land of als je op zoek bent naar Italië-informatie voor bijvoorbeeld een Italië-spreekbeurt of Italië-werkstuk. Voor specifieke informatie over een bepaald deelonderwerp kun je doorklikken naar de desbetreffende pagina’s op deze website.

⚠️Let op: deze pagina met info over Italië is aan verandering onderhevig. Mogelijk zijn niet alle gegevens 100% correct of actueel. Zie je feitelijke onjuistheden, dan horen we dat graag van je.

Belangrijke steden, eilanden en onafhankelijke staten binnen Italië

De eilanden Sicilië, Sardinië en Elba en een aantal kleinere eilanden behoren ook tot Italië. De hoofdstad van Italië is Rome (Roma). Daarin bevindt zich het onafhankelijke Vaticaanstad waarvan de paus het hoofd is. Een tweede onafhankelijke enclave binnen de Italiaanse grenzen is San Marino.

Belangrijke steden in Italië zijn:

• Milaan (Milano)
• Turijn (Torino)
• Genua (Genova)
• Venetië (Venezia)
• Florence (Firenze)
• Bologna, Verona
• Napels (Napoli)
• Ancona
• Bari
• Perugia
• Cagliari
• Catania
• Messina
• Palermo (de hoofdstad van Sicilië)

Autonome gewesten

5 regio’s of gewesten hebben een autonome status en mogen dus over meer zaken zelf beslissen. Italië is hier wel verantwoordelijk voor onder meer defensie en milieuzaken.

De onafhankelijke regio’s zijn:

• Sicilië
• Sardinië
• Aostadal (Valle d’Aosta)
• Trentino-Zuid-Tirol
• Friuli-Venezia Giulia

De vorming van de Republiek Italië

Na de ineenstorting van het fascistische regime kwam ook de monarchie ten val, met name vanwege de opstelling van het koningshuis ten tijde van het fascistische bewind. In een referendum, gehouden op 2 juni 1946, koos een ruime meerderheid van de bevolking voor een democratische republiek als staatsvorm. De democratische republikeinse grondwet trad op 1 januari 1948 in werking. Daarin is onder meer bepaald dat mannelijke afstammelingen van de koninklijke familie Italië niet meer in mochten en is hen de koninklijke titel ontnomen.

Deze bepaling is door de regering Berlusconi in de jaren 2002-2006 geschrapt nadat de nazaten van het koningshuis een beroep deden op het Europese recht van vrijheid van verkeer.

Ook is de fascistische partij (PNF) verboden en is bepaald dat de republieksvorm van de staat niet gewijzigd kan worden. De Italiaanse republiek kent een president (op dit moment Sergio Mattarella) die voornamelijk een ceremoniële functie vervult. Op sommige momenten blijkt dat de president wel zeker een vorm van macht heeft, bijvoorbeeld tijdens de overgang in het najaar van 2011 van de regering-Berlusconi naar het technocratenkabinet van Monti.

2 juni is tegenwoordig een feestdag, waarop het ontstaan van de republiek wordt gevierd. Italië is sinds de jaren 50 lid van de NAVO, het is vanaf de oprichting lid van de Europese Gemeenschap, de voorloper van de EU.

➡️Meer over de Italiaanse geschiedenis lees je hier.

Demografische ontwikkeling van Italië

Vanaf midden jaren 90 had Italië als een van de eerste Europese landen een negatieve bevolkingsgroei. Het aantal geboorten is kleiner dan het aantal mensen dat overlijdt. De vergrijzing is een van de grote problemen waarmee het land kampt. Italiaanse vrouwen krijgen gemiddeld nog maar één kind en dankzij de mediterrane levensstijl en de gezonde voeding worden Italianen heel oud.

Immigratie

De illegale immigratie via Zuid-Italiaanse havens en stranden, onder meer uit Albanië en Turkije, wordt met name in het noorden van Italië gezien als oorzaak van stijgende misdaad. Het is vooral ook een grensoverschrijdend probleem, aangezien landen als Duitsland, het Verenigd Koninkrijk en Nederland voor veel van deze migranten als eindbestemming gelden.

Alhoewel de Italiaanse regelgeving, in het kader van Schengen, inmiddels op niveau is, bestaan nog lacunes in de implementatie daarvan langs de uitgestrekte Italiaanse kust. In april 2000 hebben de Italiaanse en de Albanese regering een akkoord gesloten over de jaarlijkse toelating van 5.000 Albanezen in Italië. Voorheen heeft Italië soortgelijke akkoorden afgesloten met Tunesië en Marokko.

Italië kent ook een grote toestroom van migranten via het eiland Lampedusa. In het voorjaar van 2012 draaide er een Italiaanse film in de filmhuizen, die de problematiek van de Afrikaanse immigranten mooi in beeld brengt: Terraferma.

Kritiek op migratiebeleid

Hoewel Italië pleit voor meer samenwerking, zijn er ook geluiden te horen die Italië in een ander licht stellen. Amnesty International meldt dat er geen specifieke wet is die asielzoekers beschermt en dat de huidige immigratiewetgeving geen verbetering inhoudt. Ook het bouwen van detentiekampen in het Libië ten tijde van Khadaffi keurde zij af. Meer dan 1.425 immigranten zijn volgens Amnesty International naar Libië uitgezet.

Vanaf 2004 kreeg Libië financiële steun van Italië en militair materieel in ruil voor het tegenhouden van migranten. Italië hielp op deze manier dus met het oprichten van opvangkampen in Libië voor illegale immigranten. Verder kent Italië volgens Amnesty een gebrekkige asielprocedure die er toe leidt dat asielzoekers zelfs worden uitgezet vooraleer hun beroepsprocedure tegen een afwijzing begint te lopen.

Dit gebeurde bijvoorbeeld met de vluchtelingen op het Duitse schip Cap Anamur. In eerste instantie stelde Italië dat het niet verantwoordelijk was voor de behandeling van de asielaanvragen, aangezien het schip eerst Malta had aangedaan. Maar dit was volgens Amnesty niet het geval, omdat de vluchtelingen niet in Malta de mogelijkheid hadden gehad om een asielaanvraag in te dienen.

Het eerste land waar de vluchtelingen de mogelijkheid hebben om asiel aan te vragen, wordt gezien als het land dat het behandelt. En dan kijkt of het verantwoordelijk is voor de afhandeling van het asielverzoek. Ook tot op de dag van vandaag wordt Italië kritisch in de gaten gehouden als het gaat om het al dan niet toelaten van asielzoekers en vluchtelingen.

De Italiaanse economie

De economie van Italië is een vat vol met tegenstrijdigheden. Na Duitsland en Frankrijk is Italië de 3de economie in de Eurozone en de 7de economie van alle landen ter wereld. Italië produceert luxe artikelen die wereldwijd een begrip zijn. Daarnaast heeft Italië het meeste cultureel erfgoed ter wereld en bijzondere landschappen die jaarlijks 50 miljoen toeristen trekken.

Maar tegelijk kampt Italië met grote problemen: de kloof tussen noord en zuid, grote tegenstellingen tussen arm en rijk, enorme werkloosheid, een lage productiviteit, corruptie en bureaucratie en een torenhoge staatsschuld. Daar komt nog bij de voortdurende politieke onrust zonder duidelijke voortzetting van beleid.

De Italiaanse taal

De grote meerderheid van de bevolking spreekt Italiaans (waaronder verscheidene dialecten). Er zijn Duits-, Frans-, Sloveens-, Grieks-, Friulaans- en Kroatisch- sprekende minderheden. Italiaans komt van het Latijn (de taal die de Romeinen spraken). De Duitssprekende minderheid in Noord-Italië wordt ‘Zimbern’ genoemd.

Religie

Bijna alle Italianen zijn rooms-katholiek (hoewel lang niet allemaal praktiserend). Er zijn protestantse minderheden, zoals de Waldenzen met onder meer een gemeente in Rome. De Heiligen Bernardinus van Siena, Catharina van Siena en Franciscus van Assisi zijn de patroonheiligen van Italië.

Bestuurlijke indeling

Het land is verdeeld in 20 regio’s, die in een totaal van 107 provincies worden onderverdeeld. Premier Monti wilde drastisch gaan snijden in deze kostenverslindende bestuurslaag tussen regio’s en gemeenten. Dat stuitte echter op veel verzet. Italianen hechten veel waarde aan het gebied waarin ze zijn opgegroeid en provincies horen bij hun identiteit.

Klik op onderstaande kaart met Italiaanse provincies voor een vergroting (Angelsaksische benamingen).

De 20 Italiaanse regio’s hebben ook parlementen en overheden. Na een referendum van 2001 werden de regionale bevoegdheden verhoogd. De federale overheid is verantwoordelijk voor buitenlandse relaties en nationale defensie, openbare orde en rechtvaardigheid, verkiezingswet en milieukwesties.

Weetjes voor je Italië-spreekbeurt

Nu weet je misschien nog niet alles over Italië, maar wel een heel stuk meer! Heb je nog leuke feitjes nodig voor je Italië-spreekbeurt of Italië-werkstuk? Je vindt hier maar liefst 100 weetjes over Italië.