Lotje Lomme
Voor een liefdesverhaal draaien de meeste mensen hun hand niet om. Maar waar de liefde in het spel is, duiken meestal ook dramatische verhaallijnen op waardoor verhalen interessant worden. Zo ook met dit verhaal. De film draait al enige tijd in de bioscoop en was een hit in Italië. Il colore nascosto delle cose. Betekenis: de verborgen kleur van dingen.
Teo
Teo is een reclameman. Snel leven, een immer ringende telefoon, een verloofde en een minnares. Hij maakte zijn school niet af maar behaalde toch succes in zijn werk als succesvolle bedenker van slogans en reclamespotjes. Iemand die niet wars is van vluchtige schoonheid. Hij heeft echter ook een moeilijk verleden dat ervoor zorgt dat hij de man is die hij is. Doorgaans heb ik niet veel sympathie voor het personage dat vreemdgaat en altijd de telefoon opneemt op het moment dat je in gesprek bent, maar gaandeweg ging ook ik sympathie opvatten voor Teo.
Emma
Emma is blind sinds haar zestiende maar leidt een zelfstandig leven. Ze speelt baseball ondanks haar handicap en is werkzaam als osteopate in een praktijk, en – heel belangrijk – ze heeft humor en is elegant. Ze leert Teo kennen bij een bedrijfsuitje waarbij ze in een kunstzinnige setting mensen rondleidt en Teo valt op haar stem. De jacht op haar is geopend en wat in het begin een onstuimige relatie lijkt ontstaan uit een flirt en wederzijdse nieuwsgierigheid, gaat over in een wat diepere relatie waarbij Teo zich open lijkt te stellen op een manier waarop hem dat bij anderen niet lukte. Emma lijkt deze kwetsbaarheid op te merken en de interesse is wederzijds.
De vraag
De vraag is natuurlijk: zal de bindingsangst van Teo overwonnen worden en zullen we Teo en Emma zien in een gelukkige relatie? Daarop geeft de film geen definitief antwoord en dat is ook wel fijn, want té veel feelgood en klipklare antwoorden levert ook maar een mierzoete film op.
Wél ga je nadenken over de vraag: is het leven tot minder oppervlakkigheid gedoemd als je blind bent? Het is fijn dat deze vraag niet ál te duidelijk wordt uitgesproken. Je mag er zelf over nadenken. Mijn slotsom is in ieder geval dat je vaak meer uit het leven kunt halen dan je op dit moment doet. Een leven als succesvol reclameman die van affaire naar affaire gaat, dat is niet genoeg.
Made in Italy
De blindheid van Emma is sterk geacteerd door actrice Valeria Golino. De film is licht, maar niet mierzoet, interessant maar niet nodeloos gecompliceerd. Een aanrader voor iedereen die een avondje ontspanning wil en lekker even een film wil ‘wegkijken’, zonder wakker te liggen van geweld of morele dilemma’s.
Regisseur Silvio Soldini maakte ook de film Pane e tulipani, misschien ken je hem, een paar jaar geleden was die sympathieke film ook een leuke bioscooptrekker. En natuurlijk is ook deze film een echte Made in Italy, goed voor het Italië-gevoel en voor je Italiaanse luistervaardigheid. Kijken dus, daar doe je jouw Italiaanse juf ook een plezier mee.
Comments