Edward Hendriks
Gisteren ben ik voor het eerst wakker geworden in Napels. Het slapen was nog even wennen, door allerlei ‘vreemde’ geluiden waar ik onbewust op lette. De ketel die aanslaat, de lift die omhoog of omlaag gaat, krakende deuren in het appartementencomplex, een blaffende hond…
Maar goed, gedoucht en wel ging ik afgelopen maandag om 9.00 uur op pad voor het klassieke Italiaanse ontbijtje: een cappuccino met een cornetto (een zacht broodje gevuld met jam). De cappuccino wordt staand aan de bar gedronken en het broodje gaat op de vuist mee het centro storico in.
Ik loop over de ‘Spaccanapoli’ (lett. ‘gespleten Napels’), één van de drie oude kaarsrechte wegen uit de oude Griekse vesting Neopolis. Deze weg heeft zo’n 7 verschillende namen voor elk segment, maar ligt in het verlengde van het steegje waar mijn appartementencomplex is.
Ik leg de route oostwaarts af en bewonder de vele kleine winkeltjes met snuisterijen, kerststalletjes (daar zijn ze gek op, die Napolitanen), beeldjes met heiligen en natuurlijk pizzaslices, gelato en pasta. De smalle straatjes met uitgestalde koopwaar en lijnen met natte, geurende was boven je hoofd doen echt Italiaans aan.
Aan het einde van de Spaccanapoli besloot ik de Corso Umberto I, een van de hoofdstraten van Napels met hippe winkels, te volgen. Napels is zeker niet één grote vuilnisbelt, zoals sommige mensen denken. Maar vergeleken met Nederland, doet het natuurlijk al snel shabby aan.
Wel word je overal geconfronteerd met werkzaamheden aan de ondergrondse. Bij een Vodafone-winkel heb ik een goedkoop mobieltje met een Italiaans nummer aangeschaft, om gemakkelijk contact met het thuisfont te kunnen onderhouden.
In de buurt van Castel Nuovo en het koninklijk paleis (Palazzo Reale) heb ik nog een wandeling door een oud gedeelte van Napels gemaakt, met mooi uitzicht over de baai vanaf een hoog punt. Daarna was het tijd voor een pizza Margherita en een birra op een terrasje naast Piazza del Plebiscito.
Met de rugzak vol met boodschapjes kwam ik weer bij mijn appartementje aan. De eerste avond at ik pasta.
Wat me zoal opvalt op deze eerste dag in Napels:
- Er zijn hier veel zwervers die om een sigaret of om wat geld vragen (meer nog dan in Rome).
- Er zijn hier ook veel zwerfhonden (zelfs in de metro liepen ze!).
- Er is bijzonder veel politie aanwezig. Op elke straathoek staat wel een peloton carabinieri. En ook voor alle banken staan met kogelwerende vesten getooide politieagenten.
- Op elke straathoek staan de illegale verkopers met hun zonnebrillen (op het moment dat de zon schijnt) en hun paraplu’s (als er bewolking is; het kon wel eens gaan regenen!).
- Het verkeer is inderdaad behoorlijk chaotisch, maar dat waren we vanuit Sicilië al wel gewend. Oversteken lukt trouwens best, als je maar niet gaat lopen twijfelen. Wel zonde trouwens om al die gloednieuwe Fiatjes 500 vol met krassen, schrammen en deuken te zien…
- Ze scheppen er graag over op, maar hij is inderdaad erg lekker, die Napolitaanse pizza Margherita.
- Ik wou dat ik alvast wat beter Italiaans sprak, dat komt hier erg van pas!
Comments