Giorgia on my mind

Giorgia Meloni is de politieke revelatie van 2019 en we zullen vast nog veel van haar horen, schreef Dit is Italië 3 jaar geleden. Die voorspelling is uitgekomen, en hoe! De voorvrouw van Fratelli d’Italia is de grote winnares van de parlementsverkiezingen van 25 september 2022 en maakt zich op om Italië te gaan besturen.

Op 20 oktober begint president Mattarella aan een consultatieronde met de nieuwe fractievoorzitters en het moet al heel raar lopen als daar geen formatieopdracht voor Meloni uitrolt.

Tenslotte is de door haar geleide rechtse coalitie goed voor meer dan de helft van de zetels in zowel Camera dei Deputati als Senaat. Dat roept wel de vraag op wat er straks te verwachten valt van een door haar geleid kabinet van uiterst rechtse signatuur. De internationale pers volgt haar met argusogen en ook in Brussel zijn ze er niet helemaal gerust op.

Politiek huzarenstukje

Wel is iedereen het erover eens dat Meloni een politiek huzarenstukje heeft verricht. De schamele 4,3% van de verkiezingen van 4 maart 2018 is aangegroeid tot meer dan een kwart (26,3%) van de kiezers, waarmee Meloni onbetwist de centrale figuur binnen de Italiaanse politiek is geworden.

Dat is voor een groot deel aan haarzelf te danken. De 45-jarige Meloni, die op haar 29^e al Kamerlid werd en 2 jaar later minister van Jeugdzaken in de toenmalige regering Berlusconi, is een bekwaam debater met een ontegenzeglijk charisma.

Ook beschikt ze over een brede dossier- en talenkennis, wat haar goed van pas kwam in de recente campagne, toen ze kritische buitenlandse media rechtstreeks te woord kon staan in het Engels, Frans en Spaans.

Ook haar PR-machine werkt uitstekend. Meloni is altijd goed voor een krachtige Facebook-post en bij haar optredens voor publiek ontbreekt het nooit aan vlaggen en vaandels van FdI.

Pronti

Op de verkiezingsaffiches met haar gelaat prijkte een slogan van één enkel woord: Pronti, ofwel we zijn er klaar voor (om te regeren). En haar politieke credo vat zij samen in de bondige leus Dio, patria, famiglia (God, vaderland, gezin), die volgens politieke tegenstanders aan het fascisme is ontleend, maar die Giorgia Meloni zelf (en zij niet alleen) toeschrijft aan Giuseppe Mazzini, de aartsvader van de Italiaanse eenheidsstaat.

Meloni’s succes is voor een deel ook het gevolg van de politieke neergang van haar coalitiepartner Matteo Salvini. De leider van de Lega, die bij de Europese verkiezingen van 2019 nog 34% haalde, heeft sindsdien eigenlijk alles fout gedaan. Tijdens de coronacrisis zwabberde hij heen en weer tussen voor- en tegenstanders van inenting. Hij voerde oppositie tegen de regering Draghi waar zijn eigen Lega deel van uitmaakte. En pas vorige week distantieerde hij zich van zijn politieke vriend Vladimir Poetin.

Meloni was consequenter. Zij onderschreef het vaccinatiebeleid en de (wapen)steun aan Oekraïne en haar partij bleef vrijwel als enige buiten het kabinet van Draghi. Niet besmet door regeringsmacht werd FdI een aantrekkelijk alternatief voor teleurgestelde leghisti en andere ontevreden burgers, zodat Salvini’s partij terugviel tot een miezerige 9%.

Programma

Wat een toekomstige regering-Meloni gaat brengen is nog niet duidelijk. Het programma van de rechtse coalitie spreekt van verdediging van de nationale grenzen en productie, maar wel binnen de Europese en Atlantische bondgenootschappen. (De enige Italiaanse partij die nog pleit voor uittreding uit EU en afschaffing van de euro, Italexit, haalde de kiesdrempel van 3% niet.)

Verder staan op het programma een herziening van het – al met Brussel overeengekomen – post-covidherstelplan, een brug over de Straat van Messina, belastingverlaging en vlaktaks, hogere pensioenen, bevordering van bevolkingsgroei door steun aan gezinnen, een presidentiële republiek (naar Frans voorbeeld), bestrijding van illegale immigratie enzovoorts.

Hoe dat alles betaald moet worden, staat er niet bij en het programma maakt wijselijk geen melding van strijd tegen belastingontduiking en -fraude. Integendeel, het is de bedoeling om de maximaal toegestane betaling in contanten niet te verlagen maar juist te verhogen: een duidelijke knipoog naar ontduikers en ontwijkers die in Italië een aanzienlijke electorale pressiegroep vormen.

Geen voorkeursbehandelingen

Minderheden, immigranten, armen en homoseksuelen hoeven niet op een voorkeursbehandeling te rekenen. (Wel heeft Meloni toegezegd dat zij niet aan het samenlevingscontract en de abortuswetgeving wil tornen).

Binnen Europa worden ongetwijfeld de banden aangehaald met ultrarechtse geestverwanten. Een voorproefje leverden de fracties van FdI en Lega vorige week in het Europees parlement, toen zij tegen een motie van veroordeling van de Hongaarse leider Orban stemden.

De vrees voor een nieuw fascisme is ongegrond, maar leuke dingen voor linkse mensen kunnen de Italianen voorlopig wel vergeten.