Italiaanse film: Amori fragili

Amori fragili, amori che non sanno stare al mondo. Kwetsbare liefdes, liefdes waarvoor geen plek is op deze wereld. Dat is de titel van de Italiaanse film die vandaag uitkomt.

Er waren eens…

Claudia en Flavio zijn de hoofdpersonen, beiden docent literatuur aan de universiteit. Fijne personages gespeeld door de acteurs Lucia Mascino en Thomas Trabacchi. Het leven van Claudia is een strijd waarin ze geen vanzelfsprekendheid en rust kan vinden. En dat is ook wat haar zo irritant en tegelijkertijd sympathiek maakt.

Ze maakt principiële keuzes in het leven en blijft erachter staan, ook al maakt het het leven oneindig veel moeilijker. Flavio is iets rustiger, pragmatischer en gemakzuchtiger en heeft zijn sporen verdiend op de universiteit, waar ze elkaar leerden kennen in een verhitte discussie. Claudia vindt Flavio in eerste instantie een macho en zelfingenomen man met theorieën over literatuur waarin geen plek is voor weerbare vrouwen.

Onverenigbaar

De relatie is aan het begin onstuimig, maar al snel ontaardt ze in eindeloos geruzie. Als Flavio haar heeft verlaten verkeert Claudia in een staat van permanente onrust. Als ze hem dan op een dag tegenkomt schreeuwt ze hem toe vanaf een balkon. ‘Waarom zorgde ik dan niet voor je? Omdat dat zou betekenen dat ik me zou moeten overgeven, mezelf wegcijferen. Dat zou betekenen: toewijding.’

Dat is precies wat Claudia niet kan en wat Flavio juist nodig heeft. Een beetje rust en wat eenvoud in zijn leven. Steun en zorgzaamheid in plaats van confrontatie en strijd. En dat gaat hij zoeken in een meisje dat twintig jaar jonger is en met wie hij trouwt. Zo krijgen we ook een kijkje in de keuzes van die mannen die dát doen. Ik kan het hem niet geheel kwalijk nemen.

Claudia’s onafhankelijkheidsstrijd

Terwijl ik me aan het begin van de film nog ergerde aan Claudia, wordt het gaandeweg duidelijk dat het haar gecompliceerde karakter is wat haar toch de interessante vrouw maakt die ze is. Als Claudia de draad weer probeert op te pakken heeft ze een hartstochtelijke relatie, eveneens met een jongere vrouw.

Deze zegt haar treffend: ‘Jij hebt niet iemand nodig die boven op je ligt, zelfs niet iemand die je stevig vastdrukt in zijn armen om je je veilig te laten voelen. En je bent er niet erg goed in iemand dat te laten geloven.’ Zo wordt de falende relatie van Flavio en Claudia teruggebracht tot de onafhankelijkheidszin van Claudia en het o-zo-begrijpelijke pragmatisme en de gemakzucht van Flavio.

Keuzes, keuzes, keuzes

Hoeveel mensen zijn niet pragmatisch en kiezen voor een leven in relatief geluk en streven het absolute niet meer na? En welke keuze leidt nu tot écht geluk? Andate a vedere, ga hem zien, deze mooie film van Francesca Comencini.