Italiaanse film: Call me by your name

Om veel Italiaans te horen hoef je niet naar deze film te gaan waarin afwisselend Engels, Frans en Italiaans wordt gesproken. Maar dat is dan ook de enige reden! Call me by your name is een prachtige film, made in Italy van de Italiaanse regisseur Luca Guadagnino. Guadagnino is een vrij onbekende regisseur die echter ook in 2009 de film Io sono l’amore maakte die goede kritieken kreeg.

Linkse elite

In Call me by your name is de 17-jarige Elio de hoofdpersoon. Hij brengt de zomer door in Noord-Italië in een mooi landhuis samen met zijn ouders. Er wordt een elitair milieu geportretteerd. De vader is professor in de archeologie en met zijn vrouw voedt hij Elio op in cultuur en natuur. Elio is een belezen en muzikale jongen.

In de zomer van 1980 krijgt zijn vader een promovendus op bezoek. Een Amerikaan die een frisse wind brengt in het saaie leven van de puber Elio bij zijn ouders. Elio en deze Oliver gaan uit, maken tochtjes, flirten met meisjes uit de omgeving. Ondertussen bouwt de erotische spanning tussen Amerikaan en de Italiaan op.

De hormonen van Elio en de verkenning van de liefde, de eerste verliefdheid, de verkenning van seksualiteit, het spel van aantrekking en afwijzing zijn zinderend aanwezig in de film. Het hóeft geen belemmering te zijn om deze film mooi te vinden, het feit dat Elio opgroeit omringd met linkse hobby’s.

Setting

De film speelt zich af in een prachtig oud landhuis. Vader en moeder hebben een kok en een klusjesman in dienst. Er is een grote tuin waarin altijd wordt gegeten met vers fruit en zwarte espresso. Onder een grote oude boom die zorgt voor wat schaduw. Het huis weerklinkt in de liefde van de mensen. Veilig, robuust. Binnen donker en koel door de luiken die de zon tegen houden.

Het is een stukje fietsen over landweggetjes naar koele bergmeertjes en naar het dichtstbijzijnde dorpje waar je altijd kunt aanschuiven bij de lokale bar om een kaartje te leggen. ’s Avonds zijn er in het dorpje dansavondjes waar plastic stoeltjes en muziek uit de Italiaanse jaren 80 de toon zetten.

Opvoeding

Wat mijzelf erg aansprak in de film was de manier waarop de ouders met hun puber omgaan en in het leven staan. Etentjes met drukke buren en eigenaardige vrienden. Het is allemaal erg sympathiek. Ze leven Elio het leven voor aan de hand van deze etentjes, hun gastvrijheid naar onbekenden en de nieuwsgierigheid naar kennis.

Dat de puberteit ingewikkeld is, weten de ouders goed. ‘Praten of sterven’, lezen ze hem voor in een van de lange avonden in het landhuis. Ze zijn gevoelig voor zijn welzijn en praten met hem over de liefde. Hoe ingewikkeld die is en wat voor vormen die kan kennen.

Door open en eerlijk te zijn over hun eigen gevoelens en ontwikkeling, als dat mag. Die openheid is ontwapenend en zorgt tegelijkertijd voor de kracht van dit gezin en Elio in het bijzonder.

Call me by your name draait nu in de bioscoop.