Italiaanse toestanden: een vakantiehuis zoeken op internet – deel 5

In mijn verhaal van maanden leden over een spookhuis bij ons boven aan de weg kon je lezen hoe een makelaar het probeerde te verkopen terwijl het niet verkocht kon worden omdat er op bevel van schuldeisers beslag op gelegd was. Daarna postte ik 3 updates op Facebook. En nu is er GROOT NIEUWS. De laatste etappe van deze saga schijnt eindelijk bereikt te zijn.

Het oorspronkelijke verhaal lees je hier.

De eerste update

Een paar weken later zie ik dat de natuur heeft ingegrepen en een stokje probeert te steken voor de verkoop. Een stokje in de vorm van een dikke lange boom die voor de ingang van het huis is gaan liggen.

‘Laat varen alle hoop, gij die wilt binnentreden. Het huis is niet te koop, het heeft een belast verleden!’

Een harde storm heeft de eerste boom van een reeks die al tientallen jaren langs de erfgrens staat geveld. Uitgerekend nu. Nog een geluk dat het de eerste is en dat hij recht vooruit is gevallen want de volgende in de rij zou het portiek en/of het dak hebben verpletterd.

De tweede update

En wat zou er nu gebeuren? Zou de makelaar het ontdekken? Weer een flink aantal weken later zag ik dat er inderdaad iemand (een spook?) langs was geweest die de boomstam keurig in mootjes had gezaagd.

Zou het de eigenaar zijn geweest? Zo ja, dan heeft hij/zij de brievenbus angstvallig gemeden want die puilt inmiddels uit van de aanmaningen. De ingang van het huis is ook weer vrij. Komt allen langs en bezichtig dit onverkoopbare koopspookhuis! Haardhout gratis!

De derde update

Op een dag zie opeens een onbekende auto voor het hek staan. Terwijl ik erlangs loop komt de buurman op mij af en vraagt opgewonden ‘Van wie is die auto? Van wie? Hij stond gister ook al aan de overkant van de straat!’

Ik weet het niet, antwoord ik naar waarheid. Is het een spion, een detective die de eigenaar op heterdaad probeert te betrappen? Raadsels, raadsels.

Vierde en voorlopig laatste update

Inmiddels had ik ook de naam van de zoon van de eigenaresse achterhaald (hoe?) en vind ik hem terug op Facebook. Wat een rare letters trouwens, denk ik terwijl ik zijn enige bericht lees, van 31 december 2021. Inhoud: ‘Het einde van een klotejaar!’

O wacht, het is het Indonesische Facebook. Hij is natuurlijk gevlucht naar het land van zijn vrouw. Ach jee.

En nu, een (klote?)jaar later, is het te koop bord van Gabetti dat aan het hek bevestigd was opeens weg. Huh? Is onze Cinzia eindelijk wakker geschud? Het anonieme mailtje dat iemand (wie?) haar via de module op de Gabetti-website over het beslag stuurde is toch al van maanden geleden?

Even snel zoeken en ja hoor, het huis is nu op de veiling, voor iets meer dan een ton.

Wie zou dit pareltje voor die prijs willen bemachtigen? De advertenties op immobiliare punt it maken het niet aantrekkelijk: de een vraagt bijna 40.000 euro meer (hoezo?) en toont daarbij een foto van een vies betonnen trapje bij een afvalput (hè?).

De ander meldt dat het om een appartement van 95 m2 gaat(?) en heeft alleen donkere en onscherpe foto’s terwijl er wel degelijk goede foto’s beschikbaar zijn, zoals een derde laat zien.

Makelaars in Italië, zucht.