De Italiaanse zomer in 5 nummers

De Italiaanse zomer is uniek. Als we een beeld zouden hebben van het hiernamaals zouden we waarschijnlijk allemaal willen dat het Italië in de zomer is. Iedereen is er blij, alles gebeurt buiten en het is gewoon 99,99% van de tijd mooi weer. Het eten is er ’s zomers nog iets lekkerder, ’s avonds laat huppelen er nog Italiaanse bambini rond en ’s ochtends vroeg begint la dolce vita weer van voor af aan. Ah, l’estate. We vatten de essentie van de Italiaanse zomer voor je samen in 5 nummers.

1. Ma il cielo è sempre più blu – Rino Gaetano

Het is al bijna 50 jaar geleden dat Rino Gaetano dit nummer schreef dat ondertussen elke Italië-liefhebber kent (of moet kennen, ken je klassiekers jongens!). Hij beurde destijds het hele land op met de tekst ‘de lucht is altijd blauwer’, wat een ode moest zijn aan de sleur van het leven. Hoe erg het soms ook even tegenzit, het komt altijd goed.

Gaetano’s grootste hit neemt ons mee door de imperfecte levens van het volk en is een echte evergreen van de Italiaanse muziek geworden. Het lied herinnert ons dat we ons koppie altijd omhoog moeten houden naar de lucht waaronder we allemaal hetzelfde zijn.

2. Azzurro – Adriano Celentano

Attentie attentie: de zomer is in het land. Als de radiostations eenmaal Azzurro gaan spelen of je mensen dit deuntje op straat hoort fluiten, weet je dat de zomer eraan komt! Het lied is speciaal voor Adriano geschreven door Paolo Conte en gaat – zoals altijd – over de liefde, eenzaamheid en de zomer in de stad.

Dat het over eenzaamheid gaat, blijkt direct bij de eerste zin van het refrein: ‘Blauw, de middag is te blauw en te lang voor mij.’ Of dat komt omdat Adriano niet van de hitte houdt en uitkijkt naar de aperitivo of omdat-ie last heeft van een andere zonnesteek, weten we niet. Maar het nummer is bij uitstek geschikt om keihard af te spelen en route naar Italia!

3. La canzone del sole – Lucio Battisti

Dat veel Italianen karakteristieke koppen hebben, hoeven we je niet meer te vertellen. Dat de stemmen dat veelal ook zijn, is soms nog nieuw. Gelukkig hebben we daar Lucio Battisti die dat direct kan bewijzen. Het lied gaat over een vriendschap tussen de zanger en een klein meisje met ‘blonde vlechten, blauwe ogen en rode sokken.’

Als de twee elkaar jaren later opnieuw ontmoeten realiseren ze zich dat ze allebei zijn gegroeid en elkaar amper herkennen. Lucio Battisti staat tegenwoordig bekend om zijn meeslepende, pakkende nummers over liefde, kwetsbaarheid onder mannen, eenzaamheid en verlangen.

4. Gente di mare – Umberto Tozzi & Raf

Soms zijn er van die nummers die eigenlijk geen introductie nodig hebben, omdat je bang bent iemand anders zijn of haar herinnering of interpretatie in de war te brengen. Gente di mare is zo’n nummer. Want iedereen kent het, is het niet woord voor woord, dan wel de melodie.

Het lied was de Italiaanse inzending van het Eurovisie Songfestival in 1987. De ballad met tonen van de blues beschrijft de ‘mensen van de zee’. Mensen die zich verbonden voelen met de zee en zich opgesloten voelen in de stad of op het land. Ze laten dingen achter zich en doen wat ze moeten doen, of vooral: wat ze willen doen.

Het nummer won het Songfestival dan misschien niet, het is wel een wereldwijde hit geworden. De coupletten zijn, zeker als je geen Italiaans spreekt, amper mee te zingen, maar de refreinen kun je al snel meeblèren. Heerlijk toch voor op vakantie onderweg naar je volgende pizza.

5. Nel blu dipinto di blu (Volare) – Domenico Modugno

Er is geen kleur ter wereld waar zo vaak over wordt gezongen als de kleur blauw. Niet altijd positief, want blauw staat toch meestal voor teneergeslagen, sippe en akelige stemmingen. Niet voor niks noemen we de depressiefste maandag van het jaar Blue Monday.

Gelukkig dacht Domenico Modugno: dat kan anders met nog een ESF-liedje: Nel blu dipinto di blu, beter bekend als Volare. Niet voor niks noemen we het blauw van de Pugliese luchten en zeeën ‘Puglia-blauw’. Het lied gaat over de zanger die als metafoor ‘vliegt in het blauw’. Een eindeloze lucht geschilderd in blauw.

Het klinkt bijna alsof Domenico iets te veel bijzonder gras of paddestoelen heeft gehad. En dat klopt ook tot op zekere hoogte. Want de schrijver van het lied was zwaar onder invloed tijdens het schrijven van het lied. Hij zag zichzelf vliegen in het blauw in twee schilderijen van Chagall. Ja, en als je daar vliegt dan kun je niet anders dan vrolijk meezingen met Volare.

De Italiaanse zomer in muziek

Overal ter wereld, maar zeker in Italië heeft muziek een speciaal plekje in de samenleving. Sowieso, als je een nummer van vroeger hoort, brengt het je altijd terug naar een speciale herinnering of een heel bijzonder moment. Dat is wat muziek doet. Zo’n liedje brengt je ineens terug naar een vakantie van 10 jaar geleden of naar een kinderfeestje van nóg langer terug. Bijzonder hoe het werkt, maar het werkt.

De Italianen hebben dat gevoel nóg sterker, zo lijkt het. Dat komt ook omdat er al-tijd muziek is. Voor elke situatie is er een passend nummer. Bella ciao op een weekmarkt, Un bacio a mezzanotte bij de live music ’s avonds laat in de stad en uiteraard (!) Laura Pausini met La solitudine te pas en te onpas.

De gedachten van de Italianen gaan keer op keer terug naar naar de avonturen uit hun jeugd. De vakanties op campings aan zee of de seizoensfeesten in het dorp. Zet bovenstaande 5 nummers in je afspeellijst voor je op vakantie gaat en zoek er nog meer Italiaanse krakers bij, de autoradio een standje harder en je vakantie is klaar om te beginnen!

Volg Dit is Italië ook op Spotify voor de mooiste Italiaanse nummers!