in , , , ,

Column: la degustazione del vino

Valpolicella
Wjnboerderij Valpolicella (foto: Morena van den Wittenboer)

Ik moet eerlijk bekennen dat ik, ondanks dat ik al ruim een jaar in Verona woon, nog aan geen enkele wijnproeverij heb deelgenomen. En dat terwijl de provincie van Verona juist bekend staat om de uitstekende wijnen. Denk bijvoorbeeld aan de Amarone-, de Soave- en de Valpolicella-wijnen. Het was dan ook de hoogste tijd om daar verandering in te brengen!

Wijn van handgeplukte druiven

Afgelopen weekend trommelde ik een aantal vrienden op en hebben we ons opgegeven voor een wijnproeverij bij wijnboerderij ‘Cantina di Negrar’. We werden hartelijk ontvangen door een medewerkster die ons het een en ander over de historie van het bedrijf vertelde. Ze leidde ons rond en vertelde nog wat meer over het gehele proces van het plukken van de druiven tot en met het uiteindelijke product.

Ze benadrukte hierbij dat zij de druiven nog steeds met de hand plukken, in tegenstelling tot veel andere wijnboerderijen waar dit tegenwoordig een geautomatiseerd proces is met machines. ‘Alleen door met de hand te plukken kun je uitstekende kwaliteit garanderen,’ zo liet ze ons weten.

Het geheim van een goede Amarone

Tijd voor de praktijk

Na deze theorie werden we naar de wijnkelders geleid waar we dan eindelijk zelf mochten proeven. Aan de ene kant stonden tafels met glazen klaar voor de wijn en aan de andere kant, geheel tot onze verrassing, stonden tafels met allerlei lekkernijen waar we van mochten snoepen onder het genot van een glaasje wijn.

Zo stond er een tafel vol met verschillende kazen en een tafel met wel drie verschillende soorten taarten. Als kers op de taart, en dan bedoel ik dat heel letterlijk, stond er ook nog een groot krat kersen klaar.

Fruitig en intens, bitter en gecompliceerd

We begonnen met een Valpolicella Ripasso, een vrij volle en intense wijn met fruitachtige smaak. Deze wijn combineert uitstekend met oudere kazen. De tweede wijn die we mochten proeven was een Amarone della Valpolicella, eveneens een volle wijn maar een stuk gecompliceerder qua smaak.

In de Amarone proef je vleugjes gedroogd fruit en zelfs tabak. Zoals de naam zelf al zegt heeft de Amarone een licht bittere smaak; ‘amaro’ betekent bitter.

Wijn als toetje

We sloten af met een Recioto della Valpolicella, een zoete, volle en een zeer fruitige dessertwijn. Alle drie de wijnen hebben nationale en internationale prijzen gewonnen. Nadat we zo veel stukken taart en kersen gegeten hadden dat we zeker wisten dat er echt geen plaats was voor nog meer, werden we begeleid naar de laatste halte van de hele tour; de winkel. Hier konden de geproefde wijnen, evenals de rest van het assortiment wijnen, aangeschaft worden.

Duidelijk is dat men wijn in Valpolicella bloedserieus neemt

Ik raad het iedereen aan om tijdens een vakantie in Italië bij een plaatselijke wijnboerderij een keer wijn te proeven! De grotere bedrijven zullen vaker open dagen organiseren voor groepen, maar ook op de kleine wijnboerderijen ben je vaak meer dan welkom.

Sommige kleine wijnboerderijen, voornamelijk in Toscane, houden de wijnproeverij in de vorm van een diner bij hen op de boerderij. Onder het genot van plaatselijke gerechten laten ze een aantal van hun wijnen proeven.

De kosten van een dergelijke wijnproeverij vallen doorgaans erg mee. De kosten van de wijnproeverij bij Cantina di Negrar bedroegen bijvoorbeeld slechts € 10 per persoon.

Voor de geïnteresseerden die toevallig op vakantie gaan in de buurt van Verona:

Written by Morena van den Wittenboer

In april 2012, letterlijk binnen luttele dagen na mijn afstuderen, heb ik mijn hele hebben en houden in mijn auto geladen en ben ik vertrokken naar de stad van Romeo en Julia. Dat ik zou vertrekken naar Italië stond al zeker zes jaar vast en ik was dan ook dolgelukkig dat het moment nu eindelijk daar was. Mijn moeder is Italiaanse, dus ik heb al van kleins af aan een sterke band met Italië. Er is gewoon iets magisch aan de manier van leven in Italië waarin thema’s als eten, familie en het buitenleven centraal staan. Natuurlijk is het niet allemaal rozengeur en maneschijn en zodra de roze wolk is verdwenen komen er ook minder leuke aspecten tevoorschijn. Maar na een jaar slaat de balans echter nog steeds door in het voordeel van La Bella Italia en kan ik met zekerheid zeggen dat ik nog geen plannen heb om terug te keren naar Nederland.

Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Italia a Zandvoort

Italia a Zandvoort – editie 2013

Pasta Martelli

Pasta van Martelli: geen gewone pasta