Lotje Lomme
Dit is het eerste deel van een 10-delige serie over hoe ik er 20 jaar over deed om gecertificeerd docent Italiaans te worden. Niveau A0, waar dit eerste stuk over gaat, gaat over voorkennis. Welke gereedschappen had ik om een taal te leren? Welke talen sprak ik al? Hoe heb ik mijn taalkennis verworven? Wat is mijn onderwijsachtergrond en mijn ervaring met andere talen?
Engels
Met Engels begon ik op de basisschool. Hoewel ik uiteindelijk op de middelbare school een C1-niveau heb bereikt, heeft het Engels me vooral geholpen met het Italiaans doordat daarin mijn woordenschat het grootste was van de vreemde talen en doordat vrij veel Italianen het ook spreken. Je kunt dan altijd vragen: Come si dice [Engels woord] In italiano?
Frans
Ik had Frans als keuzevak op de middelbare school. Van dat Frans op de middelbare school heb ik ook zeker wel profijt gehad, vooral doordat ik leerde hoe een taal grammaticaal werkt. De rijtjes van de futur, de conditionnel, de imparfait en de passé composé, dat werkt precies hetzelfde in Italiaans op niveau A1 en A2. Mijn eindexamen Frans deed ik op een A2/B1-niveau.
De lessen Frans op de middelbare school vond ik vrij saai, maar er kwam wel een versnelling in in de bovenbouw doordat ik alleen op vakantie ging naar Frankrijk. Ik was een onrustige adolescent. Sturm und drang. Op mijn vijftiende ging ik met Eurolines een week alleen naar Frankrijk. Slapen in een jeugdherberg in Lyon en ik deed mee aan een religieuze wandeltocht vanuit een klooster waar mijn tante een tijd had gewoond. Ik was niet erg gelovig, maar het bood me een mogelijkheid om te ontsnappen aan het kleine Brabantse dorpje waar ik was opgegroeid.
Door die solotrip leerde ik dat je in het diepe moet springen als het gaat om taalverwerving. En dat bleek ik heel leuk te vinden. Aanmodderen met de taal, gecorrigeerd worden en al doende leren.
Portugees
Toen ik 18 was ging ik een halfjaar naar Brazilië. Ik kwam terecht bij een gastgezin dat geen Engels sprak en moest leren me te redden met het Portugees. Na 6 maanden zat ik op een A2-niveau, zonder ook maar iets van grammatica te bestuderen. Die praktijk was een goede leerschool. Ik leerde door veel fouten te maken en me eraan over te geven dat dat onvermijdelijk was. Het Portugees is natuurlijk ook een Romaanse taal, net als het Italiaans.
In Brazilië kwam ik ook wel op onveilige plekken, maar ik was nooit echt bang. Ik denk dat mijn hersenen nog niet goed waren uitgegroeid om risico’s in te schatten. In Italië had ik later wel last van het gevoel van onveiligheid toen ik in een buitenwijk van Rome woonde. Toen was ik 24.
Studeren in Italië
In 2000 ging ik psychologie studeren in Amsterdam maar ik kon sociaal gezien mijn draai niet vinden, ik voelde me niet op mijn plek en ik had ook totaal geen zin om statistiek te doen. Dus ik ging vakken volgen over niet-westerse geschiedenis en op een dag zag ik in het departement van Geschiedenis een folder liggen van het Nuffic: 4 jaar studeren in een Europees land met financiële hulp van de Europese Unie?
Dat sprak me wel aan. Ik stopte met de studie psychologie en besloot dat ik naar Italië zou gaan. Portugal of Frankrijk was natuurlijk logischer geweest, want ik sprak al een woordje Portugees en Frans. Maar de buurvrouw van mijn ouders had het over de oudste universiteit van Europa in Bologna en Italië kende ik als vakantieland uit mijn jeugd. Ik besloot dus om te verhuizen naar Italië en me in te gaan schrijven als eerstejaarsstudent aan de Universiteit van Bologna.
Het was onbezonnen om met mijn voorbereiding van een A1-cursusje in Nederland een Italiaanse bul te willen halen. Nu kan ik lachen om de mensen uit Ik vertrek die met een beperkte kennis van het Italiaans in gesprek gaan met een aannemer, maar dat is vooral omdat ik herken hoe je het NIET moet doen.
Maar van de andere kant: brutale mensen hebben de halve wereld en wie niet waagt die niet wint. Hoe dit verhaal verder gaat, dat lees je in het vervolg.
Comments