Column: zieke praktijken in de gezondheidszorg

Een goede vriendin zou binnenkort geopereerd worden door een befaamde orthopedische chirurg. Maar helaas! Op de valreep ging de operatie niet door, omdat de goede man in de tussentijd is gearresteerd. Samen met drie collegae, net als hij afdelingshoofden van Milanese ziekenhuizen, kreeg hij huisarrest op verdenking van corruptie.

De malafide hooggeleerden bleken in het geheim aandeelhouders te zijn van een bedrijf in de regio dat medicijnen en protheses leverde aan hun eigen ziekenhuizen. Concurrerende producten kwamen er natuurlijk niet in en dankzij de bemiddeling van een bevriende politicus hadden ‘hun’ medicijnen zelfs in heel Lombardije verplicht moeten worden.

Royalty’s

Dat leverde de bende van vier, naast riante snoepreizen en baantjes voor familieleden, ook een schat aan royalty’s op, waar de geneesheren wel weg mee wisten. Een van hen had problemen met de aflossing van de hypotheek op zijn Milanese miljoenenwoning, terwijl twee anderen hun zinnen hadden gezet op een Maserati Ghibli, een hebbedingetje van zo’n 80.000 euro. Die zal er voorlopig niet komen, want onze vriendin, en zij niet alleen, is inmiddels overgestapt naar een andere specialist.

Feestje

Italië telt talloze hardwerkende, bekwame en bevlogen artsen, dat staat buiten kijf, maar toch raakt de medische stand regelmatig in opspraak. Zoals onlangs, toen een hele afdeling van het Ospedale del Mare in Napels een dag gesloten werd en de patiënten moesten verhuizen, omdat de geneesheer-directeur een feestje vierde met het voltallige personeel.

Fraude met botbreuken

Of erger nog, in Palermo, waar een omvangrijke bende werd opgerold die fraudeerde met ziektekostenverzekeringen. Daarvoor huurden zij armlastigen in die zij met zware gewichten botbreuken toebrachten. De sloebers zelf incasseerden maar enkele honderden euro’s, maar de controlerende artsen en de schade-experts met wie zij gemene zaak maakten, hielden er tienduizenden aan over. Aan het lucratieve spel kwam een einde toen een van hun slachtoffers, een jonge Marokkaan, al te enthousiast werd bewerkt en de autopsie de gang van zaken aan het licht bracht.

Nodeloze operaties

Een van de gearresteerde profs in Milaan had zich tevens gespecialiseerd in het uitvoeren van nodeloze operaties, teneinde zo veel mogelijk te kunnen incasseren. Dat is een praktijk die meer voorkomt en waar ik zelf ook meermalen mee in aanraking ben gekomen.

Alweer een paar jaar geleden had ik hardnekkige oorpijn. Via een bevriende arts (zo gaat dat meestal) kon ik een afspraak maken met de directeur OKN van een vermaard Romeins ziekenhuis. Die onderzocht mij en kwam al gauw tot de conclusie: ‘Perforatie van het trommelvlies. Hier moet geopereerd worden.’

Een onprettige aangelegenheid, zo legde hij mij uit: ‘De wachtlijst is lang, een paar maanden, en als u eenmaal wordt opgenomen, kan het nog dagen duren voor de voorbereidende onderzoeken zijn afgerond.’

Privékliniek

Maar er was een alternatief: ‘Als u naar mijn privékliniek komt, dan doe ik het meteen zelf, en niet de een of andere assistent, en bent u binnen een halve dag klaar.’ Dat zou wel enige duizenden kosten, maar ‘u als buitenlander hebt toch wel een verzekering die dat dekt?’

Die had ik, maar helemaal overtuigd was ik toch niet en toen ik een paar dagen later toch naar Nederland ging, maakte ik een afspraak met een OKN-arts in het Groninger Academisch. Diens diagnose was onthullend: geen gat te zien, een simpele ontsteking, wat druppels zijn voldoende!

Vorig jaar overkwam mij iets vergelijkbaars, toen ik mij met knieklachten vervoegde bij een befaamde particuliere kliniek in Rome, die echter ook de faam geniet van graaimachine. Nou, dat bleek!

Opereren maar!

Het intakegesprek was nog niet afgelopen of mij werd al duidelijk gemaakt dat de meniscus eruit moest. Opereren dus. Maar wijs geworden ging ik eerst te rade bij een oudere orthopeed, mij aangeraden door de huisarts. Die liet mij eerst röntgenfoto’s maken en kwam op basis daarvan tot een heel andere conclusie: ‘Beetje artrose, vrij normaal op uw leeftijd. Niet te veel hardlopen, een paar sessies massage en verder vooreerst niets doen. En al helemaal niet opereren, want de meniscus heeft er echt niks mee te maken!’

Dan heb ik het nog niet over die kennis bij wie de specialist in het ziekenhuis een vermoedelijk kwaadaardig gezwel constateerde. Nader onderzoek was echter pas maanden later mogelijk, ’tenzij u naar mijn privékliniek komt enzovoorts.’

Publiek-private gezondheidszorg

Dit soort praktijken wordt in de hand gewerkt door het gemengde publiek-private karakter van de Italiaanse gezondheidszorg. In principe is iedereen verzekerd, maar wie geld heeft wendt zich tot een particuliere kliniek. Veel ziekenhuisartsen werken daarnaast ook privé en wie dokt kan bij hen rekenen op een voorkeursbehandeling, hetgeen kan leiden tot uitwassen.

De eerstvolgende keer dat mij een operatie wordt voorgespiegeld zal ik dus zeker een second opinion vragen en mij ervan vergewissen dat de betreffende arts het heil van de patiënt hoger stelt dan zijn Maserati!