Maarten van Eerd
‘We waren van plan deze winter een roadtrip door Europa te maken, langs de kust van Frankrijk, Portugal en Spanje.’ Ilaria zit in de woon-zitkamer van de gerestaureerde schuur die het hoofdgebouw is van Camping Naturista Ca’ le Scope. Jasper ligt nog even op bed. ‘Hij moet een beetje rustig aandoen,’ zegt Ilaria bezorgd. Nog geen 10 minuten later komt hij al naar beneden en stookt het vuur in de houtkachel op. Die trip gaat niet door.
‘Ik werd van de week wakker, had iets gedroomd en het voelde niet goed om weg te gaan, om het geld niet in de camping te investeren.’
‘Dat is wel hoe wij naar elkaar zijn,’ vult Jasper aan. ‘We kunnen altijd alles delen en overal over praten.’ Dus gaan ze deze winter het restaurant aanpakken. De ‘woonkamer’ waar we zitten is trouwens ook veel te groot. ‘We willen hem ombouwen zodat hij gebruikt kan worden voor workshops, yoga of de lessen pasta maken.’
Inhoudsopgave
Ilaria
Ze is geboren op Sardinië. Haar ouders leerden elkaar in Zeeland kennen, maar haar vader had zoveel last van heimwee dat hij terugging naar huis. Ilaria’s moeder volgde hem, maar kon nooit echt wennen.
Toen Ilaria 8 jaar was besloot haar moeder na de vakantie Sardinië weer te verruilen voor Zeeland en Ilaria bleef bij haar. ‘Ik had natuurlijk wel de Italiaanse taal en de cultuur uitgebreid meegekregen en in de zomervakantie was ik altijd bij papa. Italië is toch een tweede thuis voor mij.
‘Ze heeft toch een typisch Italiaanse mentaliteit. Dat kreeg ik eigenlijk pas door nadat we geëmigreerd zijn.’ Jasper knipoogt naar Ilaria als hij het zegt. ‘Ze snapt hoe het hier allemaal werkt en tegelijkertijd ergert ze zich er mateloos aan.’
Het gezin verhuisde van Goes naar Zuid-Holland, waar Ilaria’s dochter Jeanine werd geboren. ‘16 was ik, een tienermoeder.’ Pas 4 jaar later leerde ze Jasper kennen. ‘Hij is in alle opzichten haar vader, behalve biologisch dan. Ze heeft ook zijn achternaam.’
Hun zoon Max kwam 6 jaar later. Ze werd secretaresse, maar het kantoorleven was niets voor haar. ‘Dus ben ik mijn eigen schoonheidssalon begonnen, waar ik ook masseerde. Dat vond ik toch het leukste werk.’
Jasper
‘Ik kom uit Kwintsheul. Mijn vader deed de reclame voor de boeren in het Westland.’
Hij ging naar in Den Haag naar school en verdiende wat bij met werken bij een pizzaketen. ‘Daar kwamen best wel veel mensen van de hotelschool, die vonden dat ik daar heel goed zou passen.’
Het enige probleem was dat hij geen eindexamen Engels had gedaan. ‘De Daltonschool was de enige school waar je eindexamen kon doen zonder Engels. Ik had Frans gekozen.’ Omdat Engels verplicht was voor de Hotelschool ging hij een jaar in Londen wonen. Hij werkte als butler en in een hotel. Tijdens zijn studie liep hij stage in hotels in Genève en Beverly Hills.
‘Toch wist ik toen al dat mijn toekomst niet in de hotellerie lag. Altijd werken als anderen vrij zijn, lange dagen en korte nachten. Bovendien had ik toen Ilaria en Jeanine al leren kennen.’ Hij heeft wel altijd in de hospitality gewerkt, maar nooit ‘op de vloer’.
‘Eigenlijk is deze camping de eerste plek waar ik echt vuile handen maak, inclusief het schoonmaken van de toiletgebouwen.’ Hij kan er wel om lachen. Het gezin verhuisde naar Breda. Hij werd projectmanager bij de gemeente Oosterhout en zorgde dat de zwembaden en sportfaciliteiten weer gastvrij en leuk werden.
Samen op avontuur
Italië is niet hun eerste buitenlandse avontuur. In 2005 kwam Jasper thuis met een advertentie van een hotel in Noorwegen, een vacature voor een bedrijfsleider met de optie tot koop.
Hij wilde er samen met Ilaria heen om te kijken of het iets was, maar dat was ingewikkeld met de kinderen en de salon. ‘Dus ik heb gezegd dat ik hem volledig vertrouwde en een week later kwam hij dolenthousiast terug. Wij gingen naar Noorwegen.’
Het avontuur was geen lang leven beschoren. ‘De natuur, de omgeving, het hotel, alles was prachtig, maar het was er zo koud en de winter was zo donker en zo lang.’ Ilaria kan er nog van rillen. Een jaar later waren ze terug in Brabant een ervaring rijker en een illusie armer.
Het was wel het begin van Ilaria’s carrière in de zorg. 15 jaar lang werkte ze in de psycho-geriatrie. ‘Dat zorgzame brengt ze nu hier op de camping.’
Ze begon als verzorgende en eindigde als verpleegkundige. ‘Het werk, de bewoners en de collega’s waren zo leuk, maar dat je uiteindelijk zelfs geen vakantie meer op kon nemen… toen was ik er wel klaar mee. Bovendien zagen we elkaar steeds minder.’
Jasper was via een omweg toch weer in de horeca terecht gekomen als operationeel manager van het Chassé Theater in Breda, ook een onregelmatige baan. Het was allemaal heel gesetteld en georganiseerd… maar ook saai.
Ca’ le Scope
‘Eigenlijk zou de hele camping een monument moeten zijn.’ Als Ilaria begint over de geschiedenis van de naturistencamping in de Apennijnen is ze niet te stuiten.
‘Italië is geen paradijs voor naturisten. Misschien is het de cultuur of het geloof maar naturisme, bloot recreëren, is hier nog steeds niet gewoon.’ Italiaanse naturisten gingen vaak naar Kroatië op vakantie.
Een groep uit Bologna heeft in 1970 deze oude boerderij gekocht en het land eromheen, eigenlijk alleen om een gezamenlijke plek te hebben waar ze hun vrije tijd konden doorbrengen’.
De podere ligt in wat nú een regionaal beschermd natuurgebied is. Toentertijd was het alleen een verlaten stuk land. De groep deed alles samen, verbouwen, het onderhoud en eten en drinken natuurlijk. ‘Het blijft wel Italië.’
Uiteindelijk was er zo veel interesse voor het project dat er een camping van gemaakt is, een van de eerste in Italië voor naturisten. ‘Al vanaf de jaren 80 kwamen hier heel veel Nederlanders en de leden van de oorspronkelijke groep werden steeds ouder’. In 2005 namen 4 Nederlanders het beheer over.
De kriebels
Ilaria en Jasper hoorden er voor het eerst van Ca’ le Scope in 2019, toen zijn moeder een e-mail doorstuurde waarin gevraagd werd of er gasten geïnteresseerd waren in de overname van de camping. De beheerders wilden er mee stoppen.
‘Ik wist wel dat mijn moeder hier naartoe ging. Ik had alleen geen idee dat het een naturistencamping was.’ Jasper kan er nog om grinniken. ‘Ik wist eigenlijk niet eens dat mijn moeder zo’n fanate naturist was. Natuurlijk wist ik dat ze naar het naaktstrand ging, maar verder was het eigenlijk nooit ter sprake gekomen.’
Ze wist wel dat het bij Jasper aan het kriebelen was. Hij wilde wel weg uit Nederland, iets nieuws beginnen. ‘Daarom dacht ze aan ons.’ Voor Ilaria was het nog net te vroeg ook omdat hun zoon dat jaar examen deed.
Een jaar later had de zoektocht naar nieuwe beheerders nog steeds geen resultaat gehad en de eigenaars, de laatste 2 van de oorspronkelijke groep Italianen, hadden eigenlijk besloten de camping dan maar te sluiten.
‘Het was de laatste kans, gevalletje nu of nooit.’ Ilaria was intussen ook klaar voor iets nieuws dus besloten ze in ieder geval te gaan kijken. De komst van corona maakte het allemaal een stuk lastiger. ‘Uiteindelijk zijn we op 30 juni, toen de grenzen weer opengingen, naar Italië gescheurd.’
De camping was heel rustig, ‘zeg maar doodstil’, dat jaar en vergrijsd; de gemiddelde leeftijd lag rond de 75, schat Jasper. Toch zagen ze kansen en bijna tot hun verbazing bleek naturisme hun best wel te passen. ‘Het was de kers op de taart.’
Blootgewoon
Ze hebben allebei geen probleem met naakt zijn. Ze zijn vaak genoeg naar sauna’s en naaktstranden geweest, maar in hun blootje vakantie vieren hadden ze nooit gedaan. ‘Het leuke van deze manier van recreëren is dat mensen heel anders met elkaar omgaan. Mensen zijn respectvol naar elkaar, houden meer rekening met de ander.’ Jasper knikt instemmend en vult aan.
‘Ik denk dat het komt omdat je als je bloot bent veiligheid en vertrouwen heel belangrijk zijn, ook vanuit ons als eigenaars. Mensen schrijven hier zelf op wat voor drankjes ze gepakt hebben.’ Ze hebben nog nooit gehad dat er iemand klaagde over te harde muziek bij de buurtent en naturisten hebben niet de hele tijd een mobiel bij zich, ‘geen broekzakken, hè!’
Jasper en Ilaria zijn geen fundamentalistische naturisten. Zeker als het gaat over tieners die met hun ouders meekomen zien ze nog wel eens een omgeslagen sjaal over het hoofd, behalve in het zwembad vanwege de hygiëne. ‘Je moet mensen ook de kans geven zich hier thuis te voelen. Er zijn ook gasten geweest die niet goed hadden gelezen. ‘Ze dachten dat we een natuurcamping zijn. Dat zijn we natuurlijk óók.’
Zelf zijn ze ook niet altijd bloot. De poort opendoen, de grasmaaier of de tractor besturen, of in het restaurant werken kan én mag vaak niet zonder kleding aan. ‘Je kunt niet naakt in de keuken staan.’
‘Je kunt niet naakt in de keuken staan.’
De sprong gewaagd
Diezelfde zomer hakten ze de knoop door en met kerstmis waren ze geëmigreerd. Ze hebben een jaar gepacht, maar met de duidelijke intentie tot kopen. ‘Ik ga niet investeren in een zaak die niet van mij is.’ De oude eigenaars hebben Ilaria en Jasper geweldig geholpen met de bank, de gemeente, met hun netwerk en hun ervaring.
‘Ze zijn nog steeds enorm betrokken. Er zijn ook oude gasten die eigenlijk alleen maar met hen communiceren. Dat laten we maar zo.’ Ilaria haalt haar schouders op als ze toegeeft dat ze daardoor niet altijd weten dat iemand gereserveerd heeft.
Die winter hebben ze een website gebouwd, ‘Die was er niet en van sociale media hadden de vorige uitbaters nog nooit gehoord.’ Ze gingen ervan uit dat het die zomer nog wel rustig zou blijven. Er was immers nog steeds corona en reizen was niet zo makkelijk. Dat was een misrekening.
Ze hadden nooit verwacht dat ze 3 keer zoveel gasten zouden hebben, waaronder heel veel jongere gasten en families met kinderen.
‘Maar echt álles ging kapot. Zelfs een WC-bril die plotseling 3 keer zo vaak omhoog gaat, slijt 3 keer zo snel.’ Die winter hebben ze keihard gewerkt om alles op orde te brengen en met succes, tot Jasper steeds meer last van zijn nek kreeg en naar de huisarts ging. Niet lang daarna is hij geopereerd. Hij is vol lof over het Italiaanse zorgsysteem. ‘Maar ik zou me wel altijd bijverzekeren, dat hebben wij ook gedaan.’
Wat zijn de verdere plannen in Italië?
Jasper barst van de plannen. Hij wil de regio helpen meer gericht te worden op toeristen. ‘Er is zo veel moois, maar het wordt niet goed gepresenteerd en de voorzieningen moeten beter.’ Ilaria wil eerst haar energie in de camping stoppen. B&B-kamers maken in het hoofdgebouw, de oude boerderij restaureren en ze willen een sauna en een nieuw zwembad.
‘Dat is wel een nadeel van de ligging in een beschermd natuurgebied, er zijn 5 instanties die iets kunnen blokkeren en die elkaar soms zelfs tegenspreken. Je kunt niet zonder een netwerk en zonder creativiteit en soms moet je gewoon een lange adem hebben en wisselgeld verzamelen om te kunnen onderhandelen.’
Vooral Ilaria kan zich ontzettend ergeren aan de bureaucratie en het gebrek aan transparantie. ‘Jasper gaat daar veel soepeler en handiger mee om. Wat dat betreft lijkt hij wel meer Italiaans dan ik.’
Verder genieten ze met volle teugen van het heerlijke eten, de wijn, de prachtige omgeving en van de cultuur waarin niet alles weken van tevoren gepland hoeft te worden. ‘Er zit vanavond een man of 8 aan tafel, terwijl we hier eigenlijk niet eens zouden zijn.’
3 tips van Ilaria en Jasper om jouw emigratie naar Italië tot een succes te maken
- Als je een bedrijf op gaat starten zorg voor een goede commercialista, een boekhouder+. Je gaat zelf de weg in de regelgeving niet vinden en ze openen deuren.
- Bouw een netwerk en wees sociaal. Nodig mensen thuis uit, om te eten of voor een aperitivo en heb het niet over zaken (hooguit helemaal op het eind tussen neus en lippen door). Ga 3 keer naar dezelfde bakker en laat je overal introduceren.
- Hou er rekening mee dat ‘sì‘ niet altijd ‘ja’ betekent. Veel Italianen vinden het moeilijk om nee te zeggen, zeker als ze je wíllen helpen.
Sinds 2021 zijn Ilaria en Jasper met trots de nieuwe eigenaren van camping naturista Ca’ le Scope in de provincie Bologna (Emilia-Romagna, Italië).
Ca’ le Scope, ook bekend als het ‘paradijs op de berg’, heeft sinds 1970 gediend als naturistenoord en is in de loop der jaren met toewijding en passie uitgebreid tot zijn huidige staat. Het is een plek met een rijke geschiedenis en authentieke tradities. Van oudsher werken de eigenaren zo veel mogelijk samen met lokale partners om gasten onder te dompelen in al het goede wat de streek te bieden heeft.
De camping bevindt zich aan de zuidkant van een berg in het Natuurpark Monte Sole bij Bologna. De berg straalt energie uit en biedt adembenemende vergezichten.
Comments