in

Column: te voet naar Rome – deel 2

te voet naar Rome

En daar ging ik dan, op weg naar Rome. Ik liep Hilversum door, de hei op richting Utrecht. Op de hei stapte een mevrouw van haar fiets. ‘U gebruikt uw stokken verkeerd,’ zei ze. Ze nam ze van me over en gaf me een demonstratie. ‘Als u ze nou zó gebruikt dan belast u uw knieën en enkels minder,’ verzekerde ze me. Toen ik haar het doel van mijn tocht vertelde, was ze onder de indruk. Ze stapte weer op de fiets en zei: ‘Ik steek een kaarsje voor u op!’ En dat terwijl ik Hilversum nog niet eens uit was!

Ik merkte al gauw dat ik me toch een iets te romantische voorstelling van de tocht had gemaakt. In Hollandsche Rading kon ik al geen pap meer zeggen. Ik zeeg in een bushokje neer. Opeens merkte ik dat ik werd gefotografeerd. De vriend van mijn vriendin Wil stond breed grijnzend aan de overkant van de weg. ‘En dat moet naar Rome?’ lachte hij. Ik geneerde me, pakte mezelf weer bij elkaar en ging weer verder. De eerste overnachting was in het plaatsje Westbroek.

“Het biertje, of het wijntje ’s avonds, maakte altijd wel weer veel goed!”

te voet naar Rome
Ineke hijst zich in een regenpak. De voettocht naar Rome is amper begonnen.

Koffie met een gevulde koek

Ook de volgende dag werd ik hard met mijn eigen fantasieën geconfronteerd. Je ziet jezelf blijmoedig door het landschap lopen, af en toe pauzerend voor een kop koffie, maar de praktijk is anders. Ik kwam al snel in de buitenwijken van Utrecht terecht, met bedrijventerreinen, zaken als Gamma, garages.

Na uren lopen, ging ik in arren moede maar bij een tankstation naar binnen. Ik zag er blijkbaar zo moe en verhit uit dat de jongeman die er achter de kassa stond, een krukje voor me ging halen en ik zo zittend tussen de schappen een bekertje koffie met een gevulde koek kon consumeren.

Later ging het ook nog regenen. Ik moest naar IJsselstein, waar ik het volgende hotelletje had geboekt. Omdat het Pasen was had ik de eerste nachten hotels en B&B’s besproken. Mijn doel van die dag was hotel Epping in IJsselstein.

Nat tot op het bot

Ik raakte de weg kwijt, werd tot op het bot nat, liep op een zeker moment door een border met narcissen langs een snelweg en dreigde te verdwalen in Nieuwegein. Na veel zoeken en omlopen kwam ik die tweede avond uiteindelijk toch in IJsselstein terecht.

Gelukkig was mijn kamer goed verwarmd en kon ik mijn doorweekte kleren en schoenen drogen. Ik wist gelukkig nog niet hoe vaak ik de komende maanden in een dergelijke uitgeputte toestand op mijn plaats van bestemming zou aankomen. Het biertje, of het wijntje ’s avonds, maakte altijd wel weer veel goed!

Wordt vervolgd…

Written by Ineke Spoorenberg

Ineke Spoorenberg is journalist. Ze werkte 21 jaar als redacteur voor het NOS Journaal met als specialisme Italië. Na de dood van haar partner maakte ze in 2010 een voettocht naar Rome, het jaar daarop kwam een boekje over haar tocht uit, getiteld: Ineke loopt naar Rome. In 2012 kwam een einde aan haar carrière bij de NOS. Het jaar daarop lanceerde ze de website Met Ineke In Italië waarop ze schrijft over minder bekende maar zeker zo interessante plaatsen in Italië.

Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ineke loopt naar Rome

Column: pelgrimeren naar Rome was de enige uitweg

verkeersregels Italië

Italiaanse verkeersregels