Renee
Zoals ik in een eerdere column schreef, is het zo dat in Zuid-Italië de bevolking rekening houdt met hoe de wind staat voordat je beslist naar welk strand je gaat.
De eerste paar dagen waren wij we nog niet op de hoogte gesteld van deze theorie, maar keken we naar welke kustgebieden de Salentobus reed, pakten Google erbij en besloten op die manier waar heen te gaan. Zo belandden we op een van de eerste dagen bij Laghi Alimini. De bus stopte precies voor het strand en wat wij zagen toen wij uitstapten, bracht een grote glimlach op mijn gezicht.
Wit zand, turquoise zee
Alimini is een prachtig, lang uitgestrekt strand. Mooi, bijna wit zand, een turquoise en eindeloze zee. Je kunt gemakkelijk met de auto (betaald) parkeren voor het strand onder de bomen. Als je doorloopt, loop je zo het strand op en is het kiezen geblazen, want bij welk strandtentje ga je liggen? Die keuze is volledig aan jou. Naar mijn idee maakt het niet echt uit. De stoelen kosten ongeveer 10 euro per stuk, exclusief parasol.
Wij liepen – natuurlijk – lang door. We kozen de linkerkant, vraag mij niet waarom. Lucky shot, denk ik. We liepen helemaal door naar het eind en kwamen uit bij bar Fico D’India. Een relaxed barretje op het strand, bootjes in het water en, op dat moment, nog genoeg stoelen beschikbaar. We betaalden de stoelen, installeerden onze spulletjes en liepen met ons tennissetje het verkoelende water in.
Alimini: een oneindig bad
De keuze om die dag naar Alimini te gaan was perfect. De zee was stil. Ik had nog nooit zoiets gezien. Het leek een prachtig, oneindig bad. We speelden ruim twee uur tennis in het water. Misschien was het wel de hele middag. Het was zo warm, eigenlijk te warm om stil te liggen op het strandbedje.
Tien minuten op het strandbedje stond gelijk aan een uur afkoelen in de zee. We bestelden biertjes en dronken ze op in het water met onze blik op oneindig. We tennisden en genoten van de zon, de zee en de Italiaanse muziek op de achtergrond.
Toch maar een auto huren?
Omdat Alimini op zo’n anderhalf uur afstand ligt van Lecce met de Salentobus en deze na 20.00 uur niet meer rijdt, moesten we rond een uur of 18.00 het strand verlaten. Als ik het mij goed herinner was dat het moment dat we ons afvroegen of het misschien niet makkelijker zou zijn om voor de rest van de vakantie een auto te huren. Ik had nog nooit eerder een auto gehuurd tijdens een vakantie, maar zo afhankelijk zijn van een bus en de bus- en reistijden bleek toch vervelender met de hitte dan we dachten.
We besloten dit aan Marta te vragen, hopende op de Italiaanse gastvrijheid, aangezien wij geen idee hadden hoe en waar we dit zouden moeten regelen.
Marta wist niet alleen waar we een auto konden huren, maar zij regelde de volledige reservering. Marta had geregeld dat er een Smart (automaat) gereserveerd stond op onze naam, bij een B&B in het centrum van Lecce die wij op onze vijfde dag konden ophalen en konden houden tot onze laatste vakantiedag.
Rijden in Zuid-Italië
Het was perfect geregeld, alleen wat gegevens invullen, de auto stond volgetankt klaar en we konden zo weg rijden. Nou ja… je moet wel de drukste straat van Lecce doorrijden. Dat vond ik zelf nog best spannend, maar ik had tot op dat moment ook nog nooit in het buitenland gereden, laat staan in een Smart.
De auto bleek echt een uitkomst. Ik raad dat iedereen aan. Op 5 september stopte de Salentobus namelijk met rijden. Gelukkig hadden wij Marta die ons voor dat probleem behoedde, maar dit was écht een gelukje op zich. Stel, je hebt geen Marta aan je zijde, dan is dat nog best wel een dingetje.
De kust ligt écht minstens 20 minuten rijden vanaf het centrum en dat met 35 graden… Dan zit je niet te wachten op een overvol stadsbusje en twee keer per dag een taxi is ook weer zo wat.
💡Tip: regel dit van te voren via je B&B, appartement of hotel waar je verblijft. Er zijn niet veel plekken waar je auto’s kunt huren, zeker niet als je alleen automaat rijdt, zoals ik.
De wegen in Lecce en rondom Lecce zijn prima begaanbaar. De eerste rit zat ik dan wel gillend achter het stuur, maar dat was meer om het feit dat Italianen over het algemeen zich niet zo bewust zijn van het bestaan van een richtingwijzer en vervolgens ook niet van het gemak van voorsorteren, maar daar wen je dan ook vrij snel aan.
Bumperklevers
De snelheid waarmee Italianen over de snelweg heen crossen is ook nog wel spannend, maar zolang jij je aan de normale snelheid houdt en vooral rechts blijft rijden, blijven de knikkende knieën weg. Waar je wel even op moet letten is hoe kort van tevoren een afslag wordt aangegeven en hoe kort vervolgens de afrit en oprit is. Je moet binnen no-time je snelheid verminderen én dat is wel echt spannend met een rij Italiaanse bumperklevers achter je. Maar ook hier wen je aan.
Hoe beleef jij het rijden op Italiaanse wegen? Laat jij je opjagen door Italiaanse bumperklevers?
Comments