Column: joepie, het is uitverkoop!

Mijn vriendin uit Nederland ploft op de keukenstoel. Ze grinnikt als ze denkt aan wat ze net op de Italiaanse radio in de auto hoorde. ‘Je kunt wel merken dat het komkommertijd is. Ze vertelden dat de uitverkoop op de eerste juli is begonnen. Wereldnieuws, echt! Is dat nou zo bijzonder dat ze er een nieuwsitem van moeten maken?’

Gespitste oren

Uitverkoop? Ik merk dat ik onbewust mijn oren spits. Naar Nederlandse begrippen is het inderdaad opvallend dat het nieuws is. Het lijkt in ons kikkerlandje tegenwoordig voortdurend uitverkoop met de lente-, zomer-, herfst- en wintercollectie die na drie weken in de winkel te hebben gehangen voor bodemprijzen verkocht worden om ruimte te maken voor nieuwe dingen. Als de kledingstukken niet al eerder verkocht zijn met een actie als ‘3 halen, 2 betalen’, ‘hoe meer je koopt, hoe groter de korting’ en andere marketingtrucs om je als klant vooral te verleiden nog eens wat extra’s te kopen.

Saldi

In Italië worden die trucs minder vaak gebruikt. En heb je nog te maken met twee echte, officiële en vaststaande momenten waarop De Uitverkoop begint. Netjes gereguleerd met allerlei wetten en regeltjes waar je je als winkelier maar beter aankunt houden om geen boetes te riskeren. Wat dan wel weer voor creatieve acties zorgt om te laten weten dat je ergens met korting kunt kopen zonder het woord saldi te gebruiken. En verkopers die je een week of wat voor het begin van de uitverkoop je al fluisterend laten weten dat je nu al alles kunt kopen met 30% korting. Alsof het om illegale transacties gaat. En dat is eigenlijk ook zo.

Uitverkoopverslaafde

Omdat het dus niet doorlopend uitverkoop is, maar slechts af en toe, krijg je bij het begrip ‘uitverkoop’ het idee dat je er snel bij moet zijn. En wordt de koopjesjager in mij wakker. Vlak voordat de uitverkoop van start gaat, koop ik namelijk geen kleding meer. Ik weet het. Je zou me een gierige Hollandse krent kunnen noemen. Ik persoonlijk beschrijf mezelf liever als een uitverkoopverslaafde die meer voor minder wil. Het is kicken om die ene leuke broek, die in vergelijking met de kledingprijzen in Nederland toch al niks kost, voor nog minder te krijgen. Net zoals het gewoon heel leuk is om die leuke bijpassende blouse voor de helft van de prijs mee te nemen. De enige uitverkoopvoorwaarde is dat je niet te lang moet wachten. Ik ben namelijk niet de enige uitverkoopverslaafde hier in de buurt.

Tegenvaller

De laatste twee, drie jaar kom ik alleen iedere keer weer van een koude kermis terug als ik, gewapend met mijn bankpas, opgetogen de stad intrek. Die leuke broek is dan niet meer te vinden. Die leuke blouse net zo min. Sowieso vind je weinig terug van wat de week tevoren wel nog in de zaak hing. Het lijkt steeds meer op een magazijnverkoop. Met kleding die tien jaar geleden best nog voor hip had kunnen doorgaan. Ik vis dus steeds vaker achter het uitverkoopnet.

Waar ik voorheen afwachtte tot het begin van de uitverkoop, koop ik tegenwoordig gewoon maar meteen wat ik leuk vind. Om teleurstelling en ergernis te voorkomen. Maar dat neemt niet weg dat de koopjesjager in mij wakkergeschud is door het woord ‘uitverkoop’. Ik denk dat ik morgen toch even ga kijken…

Foto uitverkoop: Wikimedia