Column: zien en gezien worden op het Gran Ballo van Verona

Geen uitdrukking zo Nederlands als het welbekende ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’. Nederlanders houden alles liever simpel en vooral lekker makkelijk. Voor de Italianen daarentegen kan het allemaal niet gek genoeg zijn. ‘Zien en gezien worden’ is het devies. En dat gaat natuurlijk ook op voor het Gran Ballo Della Città, dat op 8 juni in Verona plaatsvond. Columniste Morena van was erbij.

Groots leven

Het leven in Italië moet groots geleefd worden met veel drama en spektakel en dat zie je overal in terug. Op de televisie bijvoorbeeld, waar zelfs de meest simpele spelshow aangekleed wordt met schaars geklede vrouwen die louter als decoratie fungeren.

Je ziet het ook iedere dag op straat; na het avondeten trekken de meeste Italianen in de steden erop uit voor een passeggiata, een typisch Italiaanse wandeling. Met de straten als hun toneel flaneren ze door de stad. Dat dit niet in een spijkerbroek met een shirt gebeurt, mag duidelijk zijn. Nee, hiervoor hijsen de Italiaanse dames en heren zich netjes in hun mooiste outfits, het liefst van een bekend Italiaans merk.

Want hoewel de stadswandeling ongetwijfeld goed voor de gezondheid is, heeft het eigenlijk een heel andere functie: het gaat om zien en gezien worden. En dan vooral gezien worden, want de Italianen zijn niet vies van een beetje ijdelheid. Er wordt gepronkt met een knappe partner aan de arm, een nieuw jurkje van Armani en die dure Prada-tas.

Het grote bal van Verona

Het zal  je dan ook niet verbazen dat de Italianen zo veel mogelijk acte de présence geven op sociale evenementen. Zo ook op het Gran Ballo Della Città, dat op zaterdagavond 8 juni plaatsvond in het Palazzo Gran Guardia op Piazza Brà.

Het was een evenement waar ook ik al een tijdje naar uitkeek. Overal in de stad werd er gesproken over dit balfeest, waarbij professionele dansers dansstijlen van de achttiende eeuw tot heden zouden laten zien en waarbij uiteraard ook het publiek zich zou wagen aan de tango, lambada en de cha cha cha. Voor de Veronesi natuurlijk de ultieme gelegenheid om nog eens extra aan hun imago te werken.

Overdressed voor de bus

Ik had voor deze avond een mooi groen kanten jurkje uitgezocht en mijn favoriete pumps. Omdat er dicht bij het Palazzo Gran Guardia geen parkeergelegenheid is voor auto’s, had ik met een Nederlandse vriend van mij afgesproken om elkaar rechtstreeks bij het paleis te treffen.

Theoretisch gezien woon ik op loopafstand van Piazza Brà maar om het parcours af te leggen op hoge hakken leek me niet bepaald een goed idee. Heel even heb ik nog overwogen om gewoon lekker Nederlands op de fiets te gaan, maar met het doemscenario van  mijn omhoogwaaiende jurk in mijn achterhoofd ben ik uiteindelijk maar met de bus gegaan.

Daar stond ik dan in mijn groene kanten jurkje, lichtelijk overdressed tussen mensen die waarschijnlijk vonden dat ik iets te veel m’n best had gedaan voor een gewone zaterdagavond. Maar ach, zij konden natuurlijk ook niet weten dat ik hét Gran Ballo ging.

Gran Ballo: schuifelen en The Village People

Eenmaal aangekomen bij de Gran Guardia was ik blij te zien dat alle gasten prachtig gekleed waren in baljurken en chique avondkledij. Eigenlijk had ik natuurlijk ook niets anders verwacht.

Na de ontvangst begon het evenement met dansers in achttiende-eeuwse kledij die een Weense wals lieten zien. De dansers lieten daarna nog een aantal andere klassieke dansen zien maar na een halfuur verdwenen ze achter de coulissen en kwamen ze niet meer terug.

De latin-dansen werden vervolgens in een soort van medley afgehandeld door twee dansers op het podium waarbij in een flits van slechts dertig seconden enkele danspassen per dansstijl werden getoond. Het publiek danste enthousiast mee maar er was geen spoor latin te bekennen in hun danspassen.

Iedereen was over gegaan op de meest simpele dansvorm aller tijden: schuifelen. Niet veel later klonk er plots het welbekende nummer ‘YMCA’ en kreeg ik meer en meer het idee op een middelbareschoolfeest aanwezig te zijn in plaats van op een balfeest. De Italianen vonden het echter fantastisch!

Was de dansvloer zo-even nog maar halfvol, zodra The Village People van zich lieten horen, snelden ook de andere gasten toe om helemaal los te gaan. Ik wisselde een blik met mijn date van de avond maar ook hij begreep er niets van. Hij nam nog snel wat foto’s van de high society die met de handen in de lucht vrolijk de YMCA meedeed en toen hielden we het voor gezien.

Hoewel het balfeest, als het die naam mag dragen, ons beiden was tegengevallen was het toch leuk om een keer van het oer Nederlandse adagium ‘doe maar normaal’ af te stappen, alles uit de kast te trekken en ongegeneerd mee te flaneren. Want overdressed kun je in Italië, behalve in de bus, bijna niet zijn.

Bron foto’s: Facebook Gran Ballo Della Città