Edward Hendriks
Na de avonturen van vrijdagavond bij Nennella en daarna tot in de late uurtjes bij de Kinky Klub (nee, geen leer en kettingen, gewoon een discotheek) stond er ook op zaterdag en zondag nog een en ander op het programma. In mijn laatste volle weekend in Napels wilde ik in ieder geval Pompeï en de Vesuvius zien.
Zondag zou ik met klasgenoten de Vesuvius gaan beklimmen. De zaterdag had ik om de opgravingen van het oude Pompeï te bekijken. Met een nog wat zwaar hoofd van de avond ervoor, sprong ik ‘s ochtends in de Circumvesuviana, de trein van Napels naar Sorrento die onderweg het station van Pompeï aandoet.
Pompeï
Het gebied van de opgravingen (Pompei Scavi) is echt enorm. Je hebt echt het gevoel dat je in een stad loopt, compleet met straten en huizen, pleinen en theaters. Er zijn alleen geen winkels open, geen reclameborden, auto’s of scooters en er lopen uitsluitend toeristen rond. Een prima plek om even rustig bij te komen van alle drukte in Napels. Met een boekje en een kaart heb ik op m’n gemak door deze antieke wereld gelopen.
Na een halve dag heb je nog steeds niet alles gezien, maar is de kans groot dat je voeten het wél gezien hebben. Vooral ook omdat de straten in Pompeï ook 2.000 jaar oud zijn en je dus behoorlijk goed uit moet kijken waar je loopt. ‘s Avonds was ik dan ook doodop en aangezien ik de volgende dag de Vesuvius op moest, ben ik vroeg het bed in gedoken.
Met de Circumvesuviana naar de Vesuvius
De volgende morgen vroeg zat ik met mijn klasgenootjes Eriko en Lindsey opnieuw in de Circumvesuviana. Deze keer was de halte Herculaneum – waar trouwens ook opgravingen uit de oudheid te vinden zijn – vanwaar we een busje naar een parkeerplaats op de Vesuvius namen. Het laatste, steile stuk moet je te voet afleggen. Het was koud en winderig en met iedere stap hoger werd het kouder en winderiger.
Bovenop de Vesuvius hebben we eerst een cappuccino genomen om weer een beetje warm te worden. Na de nodige foto’s van de koude, inactieve vulkaan genomen te hebben (lang niet zo spectaculair als de Etna!) gingen we weer snel naar beneden om op te warmen in het busje.
Terug in Herculaneum (Ercolano) vervolgden we onze treinreis naar Sorrento voor een snufje Amalfikust. In Sorrento, dat in zomer bijna bezwijkt onder het aantal toeristen, was het nu schoon, rustig en intiem. Een scherp contrast met de overdonderende aanwezigheid van Napels.
In een restaurantje een heerlijke lasagne gegeten en een wijntje gedronken. Daarna langs de kust gewandeld en in het obligate toeristentreintje gestapt voor een tour langs de hotspots van Sorrento.
Een overheerlijk ijsje van Primavera Antonio Carfiero (volgens de Lonely Planet ‘the best icecream you’ll ever have’) maakte de dag compleet. Moe maar voldaan stapten we in de trein die ons terug naar Napels zou brengen.
Comments