Column: bijgelovige Italianen

Italianen zijn bijgelovig. Niet een beetje zoals veel Nederlanders ook zijn, nee het is iets anders. Nederlanders zou je bijgelovig kunnen noemen als ze elke keer eerst hun rechterschoen aandoen of juist de linker. Bij Italianen is hun hele manier van doen doordesemd van een soort van bijgeloof.

Vrijdag de 13de?

Er zijn verschillen per land en dus ook hier is wel eens iets ‘anders’. Zo brengt vrijdag de 13de juist geluk in plaats van ongeluk. De 13 is een geluksgetal en als die dag op de kalender op een vrijdag valt is het (bijna) feest. Het is maar dat je het weet!

Maar bij de 17 is het andere koek. Een ellendig getal. Ongeluk en de dood. Vrijdag de 17de is dus een dag om onder de dekens te blijven liggen. Hoewel het maar de vraag is of het daar dan veilig is. Trouwens, zoeken naar huisnummer 17 is moeilijk. Zo niet onbegonnen werk. Na 16 komt waarschijnlijk 16A en daarna 18. In Italiaanse vliegtuigen is dan ook geen stoelnummer 17 en geen rij 17. Voor de zekerheid hebben ze rij 13 trouwens ook maar weggelaten.

Niet zeggen

Een ander bijgelovig fenomeen is dat Italianen niet graag uitspreken wat ze willen dat er gaat gebeuren. ‘We zullen die wedstrijd toch wel gaan winnen, denk je niet?’ is bijna een voorspelling van een nederlaag.

Vooral niet uitspreken wat je denkt dat er moet gaan gebeuren. ‘Ik denk dat jij geen enkel probleem zult hebben een mooie baan te vinden,’ is bijna hetzelfde als iemand toewensen dat hij vooral geen baan zal gaan vinden. Een gemiddelde Italiaan zal je zo ’n opmerking kwalijk nemen alsof jij hem of haar geen baan toewenst…..

‘Non gufare, nonno.’ Oftewel: niet de wijze uil uithangen, opa. Want voor je het weet heb je iets gezegd in jouw wijsheid wat dan juist niet gaat gebeuren.

Afkloppen

Italianen kloppen, net al Nederlanders, vaak het ongeluk af. Even afkloppen. Maar niet op hout. Zou het in Nederland eigenlijk op ongeverfd hout moeten, in La Bella Italia moet dit op metaal. Liefst blank.

In de bek van de wolf

Elkaar geluk wensen kan ook op een merkwaardige manier van doen lijken. ‘In bocca al lupo’ is letterlijk: In de bek van de wolf. Het betekent: veel geluk. Het antwoord hierop moet overigens nog merkwaardiger zijn. Want hierop moet je ‘crepi’ antwoorden, wat letterlijk ‘krepeer!’ betekent. De wolf wel te verstaan. Bedank ze in elk geval niet! Nu ‘grazie’ zeggen is juist weer het tegenovergestelde en lijkt alsof je wilt dat ze geen succes of geluk hebben.

Pak je kruis vast

Gebaren? Te over. Sommige voor  ons behoorlijk schunnig. Voor bijgelovige Italianen niet. Moet je het ongeluk even afwenden in lichaamstaal, dan gaat dat als volgt.

Vrouwen strijken met de hand lang de boezem van links naar rechts. Mannen pakken even stevig hun ballen vast. Met de vingers beneden en de handpalm naar boven. Niks obsceens, een gewoon gebaar om het ongeluk even te bezweren, ook in bijzijn van dames.

Fare le corna

Het in Nederland vooral uit de metal-cultuur bekende hoorntjesgebaar of de bokkengroet, stamt al uit de tijd van de Oude Grieken en wordt gebruikt als symbool om het kwaad of te wenden. Je kunt het gevaar in Italië ook afwenden door heel eenvoudig in je auto een rood hoorntje op te hangen. Dat duivelshoorntje staat dan voor veiligheid en geluk. Tsja.

Maar de opmerking ‘cornuto’ bijgezet met de wijsvinger en pink van de hand naar voren is geen lekker gebaar. Daar zit veel venijn en boosheid in.

Vingers in de wijn

Nog een vreemd gebruik? Wijn inschenken doe je met de rechterhand. Met de linkerhand brengt dit ongeluk. Tenzij je inderdaad ongeluk hebt en knoeit. De tafelgenoten dopen een vinger van de rechterhand in de wijn en strijken over hun nek. Zoals wij zout over de (linker)schouder gooien, dus.

Klavertje vier

Maar wat er ook gebeurt: quadrofoglio staat niet voor niks op een bepaald type Alfo Romeo. Het klavertje vier brengt kennelijk overal geluk.

‘In bocca al lupo’, als je met die bijgelovige Italianen praat. Misschien is net doen of je er niks van snapt nog het beste.

Beeld zwarte kat: YouTube