in ,

Column: te voet naar Rome – deel 8

te voet naar rome alpen in zicht

Vandaag liep ik van het dorpje Echalance naar Lausanne. De laatste tien kilometer was het weer zwoegen. Op een gegeven moment dacht ik steeds zware bewolking te zien in het zuiden tot het opeens tot me doordrong dat het de Alpen waren die ik daar in de verte zag. Grote joekels van bergen met nog steeds eeuwige sneeuw op de toppen. Ik moest meteen denken aan mijn eerste vakantie naar Italië in augustus 1961.

Op de tweede dag, inmiddels met de DKW in Zwitserland aangekomen, waarschuwden m`n ouders me dat ik weldra de Alpen met de eeuwige sneeuw zou zien. Ik vond het begrip ‘eeuwige sneeuw’ zo intrigerend dat ik geen moment mijn aandacht durfde te laten verslappen en voortdurend vanaf de achterbank tussen m’n ouders door naar de horizon staarde. En opeens zag ik wat schaduwen, maar dat bleken de bergen te zijn die steeds dichterbij kwamen. Bergen met eeuwige sneeuw.

Grote Sint-Bernardpas

Ik realiseerde me vandaag, toen ze weer aan de horizon verschenen, dat zij waarschijnlijk mijn grootste uitdaging worden. Als het goed is, trek ik vrijdag over de Grote Sint-Bernhardpas. Het is een legendarische pas met een hospitium dat dateert uit 1100. Alle Rome-gangers blijven er, na de bestijging van de pas, overnachten. Het schijnt er erg gezellig te zijn.

Alpen

Geen meer van Genève

En zo bereikte ik dus Lausanne. Als je één ding van zo’n reis leert dan is het wel je verwachtingen bij te stellen, want die komen nooit uit. Daartegenover staan vaak leuke dingen die je totaal onverwacht ‘overkomen’. Ik had me dus helemaal verheugd op een leuk hotelletje aan het meer van Genève en dan twee dagen om bij te komen, voordat ik aan mijn grote Alpenklim zou beginnen. Maar het liep toch allemaal wat anders.

Meer van Genève

Lausanne overdonderde me enorm. Het is een stad die steil tegen een berg is aangebouwd. Er lopen op allerlei niveaus wegen en loopbruggen doorheen, die worden weer verbonden door talloze aflopende straten. Het was warm, het was druk, je moet je binnen de stad af en toe ook per lift verplaatsen. Het duurde even voordat ik me kon oriënteren.

Ineke_loopt_naar_Rome
Ineke loopt naar Rome: het boek

Geniet je van deze columns? Dan is het boekje ‘Ineke loopt naar Rome’ met alle belevenissen tijdens haar pelgrimstocht echt wat voor jou. Om zelf door te bladeren en je te laten inspireren of om cadeau te geven. Of omdat je het doel van Ineke gewoon een warm hart toedraagt. Het boekje is niet meer leverbaar via Bol.com, maar nog wel rechtstreeks bij Ineke te bestellen. Het kost € 12,95 en de opbrengst is voor het Parkinson Fonds. Je kunt Ineke een mailtje sturen als je het wilt kopen.

Bij het toeristisch informatie-bureau zat een niet zo’n aardige mevrouw. Als pelgrim heb je altijd met twee categorieën mensen te maken. Zij die respect voor je hebben en zij die je met geringschatting bekijken. Deze mevrouw behoorde dus typisch tot de tweede categorie. Toen ik zei dat ik een pelgrimstocht aflegde naar Rome en een hotel zocht, zag je haar gewoon denken: weer zo’n armoedzaaier. Ze noemde alleen maar viersterrenhotels op met onbetaalbare prijzen.

Reggae in het campingrestaurant

Op mijn aandringen belde ze naar de plaatselijke jeugdherberg en daar hadden ze een kamer voor mij alleen. De jeugdherberg was een flink eind uit het centrum en moeilijk vindbaar. Het kostte me zeker nog een uur voordat ik hem eindelijk gevonden had. Gefrustreerd liep ik door Lausanne, het meer had ik toen überhaupt nog niet gezien.

Maar uiteindelijk is het toch nog redelijk goed gekomen. De kamer is wel erg duur, maar ja, dat komt omdat ik niet met vier vrouwen op een kamer wil slapen, ik wil echt m’n privacy. De jeugdherberg ligt in een park met een camping en een restaurant aan het meer. Dus uiteindelijk heb ik toch nog een beetje mijn zin gekregen toen ik vanavond in het campingrestaurant mijn wijntje zat te drinken en een heerlijke salade zat te verorberen.

Totaal uitgeput...
Totaal uitgeput…

De sfeer is hier leuk, het is wat rumoerig, er dwarrelt een aangenaam reggae-muziekje door het gebouw en er loopt hier van alles rond, variërend van acht tot tachtig in allerlei kleuren en uit alle windstreken. Ik zie de avond met vertrouwen tegemoet.

Wordt vervolgd…

Written by Ineke Spoorenberg

Ineke Spoorenberg is journalist. Ze werkte 21 jaar als redacteur voor het NOS Journaal met als specialisme Italië. Na de dood van haar partner maakte ze in 2010 een voettocht naar Rome, het jaar daarop kwam een boekje over haar tocht uit, getiteld: Ineke loopt naar Rome. In 2012 kwam een einde aan haar carrière bij de NOS. Het jaar daarop lanceerde ze de website Met Ineke In Italië waarop ze schrijft over minder bekende maar zeker zo interessante plaatsen in Italië.

Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gomorra: de serie (seizoen 1)

Column: de zomer is voorbij. Of nog niet?