Column: de juiste kerststemming of toch niet

‘En, wat doen jullie met de kerst? Gaan jullie nog weg of blijven jullie thuis dit jaar?’

Het is begin december en ik hang bij mijn buurvrouw aan de keukentafel. Vanwege de kou hebben we elkaar al een tijdje niet gezien. De hoogste tijd dus om met een kopje koffie wat bij te praten. Over haar kleinkinderen en de ondeugende streken die ze uithalen. Over de schoolprestaties van mijn kroost. Over de dingen die we de afgelopen tijd hebben gedaan. En over het weer dat ervoor zorgt dat we veel minder buiten zijn dan in de zomermaanden.

Natuurlijk komt het gesprek vanzelf op de komende feestdagen. Ik vertel haar dat we dit jaar niet naar het noorden of het zuiden reizen om kerst met familie te vieren. We blijven thuis en verheugen ons op een dagje lekker niks doen en filmpjes kijken.

‘Kom dan kerstavond bij ons eten! De kinderen komen ook en we vieren het beneden in de kelder. Plaats genoeg voor allemaal!’

Een uitnodiging die ik heel graag accepteer. De feestjes bij de buren zijn altijd ontspannen en gezellig. Een beter begin van de kerst thuis kan ik me eigenlijk niet wensen. Dat is een leuk vooruitzicht!

Help, wat moet ik aan?

Terwijl zij verder praat over het uitgebreide menu dat ze van plan is te maken, schiet er plots een gedachte door mijn hoofd. Wat trek ik in hemelsnaam aan op kerstavond? Mijn plan was om gewoon in mijn makkelijke jurkje aan onze eigen tafel te schuiven. Geen stress dit jaar omdat ik op het laatste moment op zoek moet naar iets feestelijks. Maar dat makkelijke jurkje is iets te makkelijk voor een kerstavondje bij de buren. Dat betekent dat ik toch op kledingjacht zal moeten.

Winkelfrustraties

En daar zit hem de kneep. Jarenlange ervaring heeft mij geleerd dat dat alles behalve ontspannend is. Sinds ik in Italië woon, kan ik winkelen met recht een crime noemen. De winkels hangen vol met leuke dingen, waar zelfs een niet zo shopperig type als ik van watertandt. Het ligt echt niet aan het aanbod. Het ligt aan mij. De keren dat ik opgetogen naar de pashokjesliep met een hele lading kleding waarin ik mezelf al zag rondlopen, zijn niet te tellen. Net zo min als de keren dat ik dezelfde lading weer teleurgesteld in de rekken terughing.

Italiaanse kleding is namelijk afgestemd op de Italiaanse vrouw. Die een andere lichaamsbouw heeft dan de gemiddelde Hollandse dame. Dunnere benen, tengerder, minder lang. Niks geen Hollandse rondingen of zo’n duidelijke BBB-zone die ik in vergelijking met hen wel heb. Winkelen staat dus gelijk aan pashokdrama’s. Funest voor mijn ego. En funest voor de juiste kerststemming. Terwijl ik daar aan denk, krijg ik een beetje spijt dat ik het aanbod van mijn lieve buurvrouw geaccepteerd heb.

Een vroeg kerstcadeautje

Zij onderbreekt opeens haar verhaal over alle gerechten die ze op tafel wil toveren. En alsof ze mijn gedachten kan lezen, zegt ze: ‘Trouwens, beneden in de kelder was het vorig jaar vooral aan het begin van de avond best fris, ondanks de open haard die brandde. Dus geen chique kerstkleding hè, trek vooral wat warms aan.’

Kun je je een mooier cadeautje dan die woorden wensen? Ik niet! We gaan een heel gezellige en vooral ontspannen kerstperiode tegemoet. Ik heb de juiste kerststemming al te pakken.