Hoe dicht je de kloof tussen actieve en passieve kennis?

Voor veel studenten is het herkenbaar: er is een kloof tussen actieve en passieve kennis. Het lezen en luisteren (de passieve kennis) is in betere staat dan het spreken en schrijven (de actieve kennis).

Heel logisch, want iets herkennen gaat nu eenmaal makkelijker dan iets oproepen uit je geheugen. Daardoor gebeurt het dat leerlingen met hun passieve kennis op B1-niveau zitten en met hun actieve kennis op A1.

Maar dat is eigenlijk niet de bedoeling. In dit blogartikel wil ik je 3 tips geven om die kloof te dichten.

Tip 1: maak je passieve vaardigheden actiever

Bij het lezen en luisteren van het Italiaans blijven leerlingen soms alleen kijken naar de betekenis. Terwijl er hier heel veel leerwinst valt te behalen als je ook naar andere dingen kijkt en luistert.

De gevorderde luisteraar die een fragment beluistert kan echter leren op een andere manier. Als je al hebt geleerd in de grammatica over bijvoeglijk naamwoorden, focus je dan eens in een tekst of luisterfragment op louter de bijvoeglijk naamwoorden. Je zult merken dat je hier veel van opsteekt.

Namelijk: hoe gedragen de bijvoeglijk naamwoorden zich? Niet in de theorie, maar in de praktijk! Als je dit oppikt, zul je het ook veel makkelijker zelf gaan toepassen. Iets imiteren is namelijk een stuk makkelijker dan iets zelf bedenken aan de hand van de theorie. Maar om het te kunnen imiteren, moet je het wel eerst herkennen.

Je kunt de focus op bijvoeglijk naamwoorden leggen, maar ook op de tijden (hoe vervoeg je werkwoorden), of op voorzetsels om maar iets te noemen.

Het belangrijkst is dat je de grammatica al hebt gehad, maar dat je op dit onderwerp gaat letten bij het lezen of luisteren.

Tip 2: voor het schrijven: wees precies

Bij het schrijven moet je echt leren om precies te zijn. Je moet letten op een aantal dingen. Allereerst de concordanza, het kloppend maken van bijvoorbeeld lidwoord, bijvoeglijk naamwoord en zelfstandig naamwoord (bijvoorbeeld allemaal vrouwelijk meervoud).

Ook kun je bij concordanza denken aan het kloppend maken van werkwoord en persoonlijk voornaamwoord. Daarnaast is de spelling belangrijk. Zorg ervoor dat je het woord correct schrijft.

Als laatste zie ik het vaak fout gaan bij de zin als geheel. Studenten zijn zo bezig met individuele onderdelen van de zin, dat ze de zin als geheel uit het oog verliezen. Daardoor ontstaan onlogische zinnen die nergens op slaan. Dat wordt vaak duidelijk als je het naar het Nederlands vertaalt. Wees precies! Neem de tijd, check en dubbelcheck.

Tip 3: voor het spreken: neem rust

Mensen die het A1-niveau voor spreken halen zijn doorgaans het stadium van de verlegenheid wel voorbij en zijn niet meer zo bang om fouten te maken. Je moet echter je analytische geest gaan gebruiken bij iets wat je doorgaans in het Nederlands doet zonder na te denken: spreken.

In het Nederlands komen de woorden vanzelf en sta je niet stil bij je gedachten. Dit moet je nu echter wel gaan doen. Juist wel. Bij het correct Italiaans spreken helpt een beetje mindfulness: wees je bewust van je woorden, weeg ze voordat ze je uitspreekt.

Dit is voor intuïtieve, spontane studenten best pittig. Bedenk voor het spreken waar je op wilt letten. Spreek rustig, bedachtzaam, beheerst. Je zult zien dat als je met rust en kalmte spreekt, foutloos spreken ook beter gaat.

Alleen op deze manier kun je de theorieën die je hebt geleerd gaan toepassen bij het spreken. Als je namelijk in snelheid en spontaniteit terugvalt op wat al ingesleten is, zul je dezelfde fouten opnieuw maken. Je moet je gewoonte veranderen, dat gaat niet vanzelf.