Morena van den Wittenboer
Italianen zijn natuurlijk rasechte autoliefhebbers. Hoe kan dat ook anders met huismerken als Ferrari en Maserati. Een jaarlijks terugkerend evenement op het gebied van autosport is de legendarische Mille Miglia (letterlijk: duizend mijl) -autorace. Afgelopen week was het weer zo ver, zo’n 375 gepassioneerde autoliefhebbers namen het met hun oldtimers tegen elkaar op om de prestigieuze race te winnen.
Tijdens de Mille Miglia proberen de deelnemers elkaar af te troeven over een parcours van ruim 1.500 km (omgerekend zo’n 1.000 Romeinse mijl) van Brescia naar Rome en weer terug.
Niet zonder gevaar
Dat dit niet zonder gevaar is blijkt wel uit de historie van de race; meer dan 20 mensen, onder wie ook toeschouwers, zijn in totaal omgekomen tijdens de race en de befaamde Mille Miglia werd om die reden ook opgeheven. In 1967 werd er, na een afwezigheid van 10 jaar, opnieuw een rally gehouden en inmiddels keert het evenement jaarlijks terug.
Vorig jaar had ik de eer om de Mille Miglia-race wel van heel dichtbij mee te maken. Ik heb letterlijk tussen de oldtimers een etappe meegereden en kreeg daarbij zelfs nog politie-escort. Ik woon zelf in Verona maar werkte destijds in Peschiera del Garda en mijn dienst eindigde heel toevallig net in de middag dat het parcours tussen Peschiera del Garda en Verona werd gereden.
Suzuki Alto tussen de klassiekers
Daar reed ik dan, met mijn kleine rode Suzuki Alto uit 2003, tussen de klassiekers. Een unieke ervaring, dat kan ik je wel zeggen. Al die toeschouwers die van langs de weg zwaaien en je toejuichen, al was het niet echt voor mij bedoeld. Ook werd er natuurlijk volop gefilmd en gefotografeerd.
Wie weet hoeveel mensen bij thuiskomst tot de ontdekking zijn gekomen niet de Porsche 550 Spyder op de gevoelige plaat te hebben vastgelegd maar per ongeluk mijn minder klassieke Alto die net voor de Porsche reed… Bij dezen bied ik mijn excuses aan als je de minder gelukkige eigenaar van een dergelijke foto bent.
Doorrijden of een duwtje
Ik amuseerde me prima met alle aandacht maar een race blijft natuurlijk een race, dus de wedijver van de deelnemers spaarde ook mijn Alto niet. Met een kloppend hart heb ik onvoorstelbare inhaalmanoeuvres op rotondes, in bochten en met tegemoet komend verkeer op de andere baan getrotseerd en dat alles terwijl ik zelf ook niet al te zachtjes reed.
Want om het overige raceverkeer niet op te houden werd je, daar waar er maar één rijbaan was, eigenlijk verplicht om je gaspedaal flink in te drukken. Deed je dat niet dan werd je wel een handje geholpen door de auto achter je die je maar al te graag een eindje vooruit wilde duwen.
Met alle adrenaline die door mijn lijf gierde begon ik bijna te denken dat ik echt meedeed. Wonderbaarlijk genoeg ben ik zonder kleerscheuren of autodeuken aangekomen in Verona. Gelijk ook in een recordtijd want de politie hield al het overige verkeer tegen om het parcours van de race zo vrij mogelijk te houden.
Mille Miglia vanaf de zijlijn
Dit jaar heb ik het wat rustiger aan gedaan en heb ik wijs besloten de Mille Miglia vanaf de zijlijn te volgen. Afgelopen donderdag 16 mei deden de deelnemers Verona aan en werden ze rond half negen op Piazza Brà verwacht voor de verplichte stempelcontrole.
Ondanks dat het weer niet meezat, ben ik gewapend met een paraplu toch even het centrum ingetrokken en heb een rondje op de piazza gemaakt om de auto’s te bewonderen. Italianen laten het al snel afweten als het weer tegenzit, dus er waren maar weinig geïnteresseerden op het plein.
Het zal het trieste weer zijn geweest, de weinige toeschouwers en zonder twijfel ook het gebrek aan adrenaline, maar deze editie haalde het niet bij die van vorig jaar, waarin ik als officieuze deelnemer stiekem meegereden heb.
Bron foto’s: www.press.1000miglia.it
Comments