Renee
Zo gezegd, zo gedaan. We plakten nog 5 dagen aan onze vakantie in Lecce vast! Omdat we nog niet naar huis wilden en omdat het kon! We boekten de tickets, we dronken een glas wijn met Marta. We lachten, lieten het verdriet om weg te moeten achter ons en liepen met een glimlach op ons gezicht onze kamer in.
In de kamer schreeuwden we het uit. Zingend stonden we onder douche en Ignition van R. Kelly – de soundtrack van onze vriendschap – stond op repeat.
We kleedden ons mooi aan. Gevoelsmatig mooier dan de eerdere avonden, maar dat voelde waarschijnlijk zo, omdat we écht wat te vieren hadden.
We liepen naar Doppiozero, zeiden iedereen die we tegenkwamen en inmiddels kenden enthousiaster gedag dan we normaal deden. Ze werden hysterisch toen we vertelden dat we bleven.
Bars en cocktails
Nieuwe plannen werden gemaakt en we eindigden die avond bij Bar Quarantacinque (absolute aanrader als je nog niet naar huis wilt en nog bijzonder veel zin hebt in gezelligheid en een bijzondere cocktail), waar we elke avond een cocktail dronken, bij de barista die wij het beste vonden. We wilden de cocktail van niemand anders.
Daarna gingen we door bij de bar ertegenover, Bar Quanto Basta (besliste aanrader als je net een cocktail hebt gedronken aan de overkant, maar trek hebt in een volgende, een andere. Eindeloze gezelligheid en leuk barpersoneel om naar kijken, dames!).
De beste cocktailbar van Zuid-Italië! Ook daar kenden we het personeel en werden we met handkusjes ontvangen.
Het was een mooie avond. Een spetterend begin van een tweede deel van de vakantie.
Een nieuwe B&B
Na een extra nachtje in onze eigen kamer, moesten we de ochtend erna verhuizen naar een andere kamer en de dag daarna verhuizen naar een B&B om de hoek, B&B Malennio.
Deze nieuwe B&B was werkelijk waanzinnig. Marta had dit voor ons geregeld. Ben je op zoek naar een B&B en is Palazzo Gorgoni vol, dan is deze B&B dubbel en dwars aan te raden. Ik heb in mijn leven nog niet eerder zo’n groot appartement gehad en dan heb ik het nog niet eens over het bed. Dat leek wel een zwembad. Armen en benen gespreid en we raakten elkaar nog niet aan.
Als mijn vriendinnetje in de badkamer stond en ik mij stond om te kleden, kon ik haar niet verstaan, zo groot was het appartement. Ondanks dat ons appartement aan de straatkant lag, waar een stuk of vijf cafés elke avond barstten van de mensen en je zou denken dat je ’s avonds niet zou kunnen slapen van het lawaai, bleek dit juist het tegenovergestelde. Door de dikke wanden maakte de herrie geen schijn van kans.
Dus elke avond schoven we tegenover ons appartement nog snel even het terras op voor een laatste cocktail en we konden daarna kruipend naar huis, om vervolgens lekker te slapen.
Stranden, eten en genieten
We brachten de laatste dagen door op verschillende stranden, veel gereden, rondgelopen, gegeten en genoten. We zijn nog door de stad begeleidt door twee politiewagens toen we per ongeluk midden op het Heilige Plein belandden, waar elke vorm van verkeer verboden was, maar waar we gelukkig zonder boete vanaf kwamen.
Afscheid van Lecce… of toch niet?
Maar aan al het goede komt een eind en zo ook aan de extra tijd van onze vakantie in Lecce. En toen de dag van vertrek eenmaal daar was, deed het niet minder zeer dan vijf dagen ervoor.
We huilden in de taxi. We huilden op het vliegveld terwijl we nipten van een spritz. We huilden in het vliegtuig sippend aan een glas rode wijn.
Onze zonnebrillen hielden we op. In de taxi bespraken we uitgebreid onze avonturen, huilden we nog wat meer (ook van het lachen) en we boekten twee dagen later ons volgende ticket.
Kerst en oud en nieuw in Lecce.
Vanaf dat moment veranderden de tranen in een glimlach en richtten we ons op het aftellen.
Ja, we zijn verliefd. Verliefd op Lecce. O, Lecce… wat ben je mooi!
Ben jij ook zo verliefd op Italië? Op een bepaald gebied of een stad? Waarom? Ik wil het weten! Laat een reactie achter!
Comments