in

Column: mi sono innamorata

In Nederland hebben ze een beeld in hun hoofd van het stereotype Italiaanse man. Bij de een wat heftiger dan bij de ander, maar ze komen overeen. De ene vrouw rent er voor weg, de andere valt er compleet voor.

Zodra je oogcontact hebt, wat vervolgd wordt met een vriendelijk gesprek, slaan ze hun slag. Straight to the point als ze zijn, vragen ze al vrij snel om een keertje samen uit te gaan.

De verlegen Nederlandse man mag hier wel een voorbeeld aan nemen. Immers, de Nederlandse mannen zijn niet de meest vurige versierders. Je hoeft niet vanuit het hoekje van een club naar een vrouw te gluren, zodat zij het vooral niet ziet. Laat het haar zien, dan flirt ze misschien terug!

Womanizers

Ook zijn Italiaanse mannen echte gentlemen. De deur voor je open houden en zware tassen tillen vinden ze heel normaal. Goede handelingen die op een vrouw zeker indruk maken. Er bestaat wel een grens met oprecht zijn en overdrijven.

Je hoeft niet bij iedere toerist aan te komen zetten met een roos, tiramisu in de vorm van een hart of te trakteren op dat afschuwelijke, maar populaire drankje Aperol Spritz.  Door de internationale vooroordelen stelt de Nederlandse vrouw al snel de vraag ‘Is het een cheater?’. Italiaanse mannen staan nou eenmaal bekend als womanizers.

Over de grens heerst nogal eens het beeld van de Nederlandse vrouw als zijnde makkelijk. Maar juist door de openheid in ons land, benaderen Nederlanders liefde ook wel met de passie van een koelkast en zijn helemaal niet zo van de escapades.

In het traditionele Italië lijken de dames misschien preutser, maar onder de strenge laag van normen en waarden woedt het vuur. Flirten is topsport nummer één in Italië. Italiaanse mannen zijn over het algemeen kritisch op vrouwen. Geen groter compliment voor een Italiaan dan zeggen dat hij een mooie vrouw heeft.

Je vrouwelijkheid tonen

Wat ze over Nederlandse vrouwen denken klopt als een bus. Nederlandse vrouw is wel net iets minder met het uiterlijk bezig dan de Italiaanse vrouw. De Italiaanse vrouw loopt er altijd piekfijn bij. Een Hollandse houdt het vaak alleen bij een beetje mascara. Dat is haar praktische mentaliteit. Ze staan niet urenlang voor de spiegel en lopen niet op torenhoge hakken (nee, alleen voor een speciale avond).

No-nonsense. Walk like men, talk like men, drink like men, dress like men. Hollandse vrouwen denken dat ze geëmancipeerd zijn als ze een man nadoen. Nu vind ik vrouwelijkheid niet iets slechts en vind ik dat Nederlandse vrouwen wel iets meer hun vrouwelijkheid mogen laten zien.

Zodra je de 30 bent gepasseerd hoef je echt niet per se je haar eraf te knippen, kilo’s aan te komen en een uniseks windjack te dragen. Het kost niet veel tijd om een normale jeans, shirt en schoenen aan te doen, is het niet?

Pyjama’s

Wat ik dan weer opmerkelijk vind is dat er een zekere pyjama-manie in Italië heerst. Mannen en vrouwen slapen vaak in flanellen pyjama’s. In Nederland dragen alleen kinderen en gepensioneerden een echte pyjama. Het warme klimaat verklaart dit al helemaal niet. Een dunne matching pyjama in de zomer, een dikke in de winter.

Italiaanse mannen zijn blijkbaar toch vrouwen gewend die zich mooi maken en met hun uiterlijk pronken. Gelukkig is de Nederlandse vrouw van nature assertief.  Ze schuift haar mening niet onder stoelen of banken. Ze is zelfverzekerd, onafhankelijk en neemt geen afwachtende houding aan.

Alleen weten ze vaak niet hoe ze om moeten gaan met complimentjes of kunnen nooit echt trots zijn op hunzelf. Op de Nederlandse vrouw is geen label te plakken. Er is een grote diversiteit van nuchter en praktisch, tot uitdagend en verleidelijk.

Open en relaxed

Maar laten we eerlijk zijn, het heeft zo zijn charme om eens een complimentje te ontvangen. Zomaar, om hoe je eruit ziet. Ik besloot er van te genieten en ik moet toegeven het is heerlijk! Je voelt je zelfs een tikje vrouwelijker.

Mijn Italiaanse vriend heeft me lief met hart en ziel. Je krijgt warmte, gekkigheid en ze zijn zo open en relaxed. Toegegeven, een internationale liefde is niet altijd makkelijk, maar leuk is het wel.

Foto: it-girl.it

Written by Zofia Janssen

Sinds 2008 voel ik een verrassende verbintenis met Italië. Het diepblauwe water, citroenbomen en cipressen, samen met de majestueuze landschappen gaven me een magisch gevoel, een soort van thuiskomen, het was de vakantie waar de liefde voor Italië werd aangewakkerd. Al snel volgden meer Italiaanse zomers. In Florence is deze eerste liefde uitgegroeid tot een ware liefde. De stad maakte een enorme indruk op me, met haar vele kunstschatten. Omringd worden door zoveel schoonheid doet iets met je. Het inspireert, geeft energie en plotseling zie je overal kansen. Tenminste, dat is het effect wat deze stad heeft op mij. Het ongedwongen rondbanjeren, de sfeer, de geur. Tijdens de eerste wandelingen heeft de stad mijn hart gestolen. De eerste keer dat ik Florence bezocht, ben ik niet alleen verliefd geworden op de stad, ook ben ik voor een Italiaanse jongen gevallen.

Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Geniet eens van een andere kant van Rome

Emigreren naar Italië - elke dag pizza eten

100 redenen om naar Italië te emigreren