Column: het is weer carnaval in Italië!

Waar mensen vaak vroeg in de morgen last van hebben, heb ik ’s avonds na de klok van acht. Mijn hersens zijn wat traag. Dus als dochterlief vlak voor het slapengaan vanuit haar bed roept: ‘Oh, mam, Martina vroeg of ik zondag met haar mee ga naar de carnavalsoptocht. Mag het?’ is de eerste gedachte die bij opkomt: nu al carnaval? Dat valt wel heel vroeg dit jaar. En daarna schiet me pas te binnen dat het carnaval in Italië al een week of 4 voor het feest in Nederland begint.

Carnaval in het zuiden

En dat Italiaanse carnaval bevalt me wel. Ik ben in Nederland namelijk nooit zo’n echte carnavalsvierder geweest, ondanks mijn DNA dat duidelijk van onder de rivieren afkomstig is. Op zondag met zijn allen de Grote Optocht kijken is echt heel leuk, met af en toe een hand confetti die over je uitgestrooid wordt, terwijl je meehupt op de muziek die uit de praalwagens schalt.

En een lekkere ‘nonnevot’ na afloop sla ik niet af. Ik heb geen problemen met het happen in een haring of het vullen van mijn jaszakken met sinaasappels als het feest ten einde loopt. En voor een avondje gek uitgedost feesten met familie en vrienden ben ik ook best te porren.

Maar niet 3 dagen achter elkaar. En het hoeft ook niet per se elk jaar. Sterker nog, ik heb niet het gevoel iets gemist te hebben als ik eens een paar jaar carnaval vieren oversla. En als ik zo terugdenk, is het best al een eind terug in de geschiedenis, die laatste keer dat ik meedeed.

Het Italiaanse carnaval

Carnaval wordt in Italië op een andere manier gevierd. Alle mij zo vertrouwde, Nederlandse elementen zijn hier te vinden, zij het in minder compacte en meer verspreide vorm, zowel qua tijd als qua locatie. Om prachtig en heel stijlvol verklede personen te zien met mooie maskers ga je natuurlijk naar het beroemde feest in Venetië dat twee 2 lang gevierd wordt.

De grote parade in Viareggio is een heel bekende Italiaanse carnavalsattractie die 4 zondagen lang te bezichtigen is. En voor het gooien met sinaasappels ga je naar Ivrea, in de buurt van Turijn, waar rond het Italiaanse carnaval heuse gevechten plaatsvinden. En mijn nonnevotten hoef ik niet echt te missen. Er zijn ook hier allerlei lekkere specialiteiten die alleen in deze tijd van het jaar te krijgen zijn.

Carnaval in Italië: een kinderfeest

Waarom het Italiaanse carnaval mij dan zo bevalt? Omdat carnaval hier, tenminste bij ons in de buurt, vooral voor kinderen bedoeld is! Zo gauw het kroost verkleedpartijtjes leuk begon te vinden, waren wij present bij alle kindercarnavalsoptochten in de wijde omgeving, die de vier zondagen voordat het Nederlandse carnaval losbarst, worden organiseerd.

Zo’n kinderoptocht is alles behalve langdradig voor de verklede ukken. Niks geen karren om alleen maar naar te kijken met af en toe eens een poging een snoepje te vangen. Nee, zelf meedoen!

Zelf op een van de 4 of 5 wagens klimmen, die op het dorps- of stadsplein heel langzaam achter elkaar aan rondjes rijden. Iedereen genadeloos bekogelen met confetti en serpentines, weer van de wagen afspringen met een beetje hulp van pappa of mamma om vervolgens op een andere wagen te klauteren en verder te gaan met het strooien. Een middag vliegt voorbij!

Het leukste hieraan is dat wij ouders niet verkleed hoeven te gaan. Heerlijk, dat niet zoeken naar een originele outfit of de blauwe boerenkiel. Geen kriebelende pruiken, doorgelopen schmink en, als de avond vordert en er wat gedronken is, lallende mensen die om je schouder hangen.

Wij hebben op de ochtend na de feestmiddag alleen last van de confetti die je op de een of andere manier op de meest gekke plaatsen in huis tegenkomt. Een feestkater, tutende oren of een wat brak gevoel zijn in geen velden of wegen te bekennen. Ideaal dus, dat carnaval in Italië.

Kleine carnavalsvierders worden groot…

Maar de tijd van klauteren op carnavalswagens ligt achter ons. Tegenwoordig worden ze dus een zondagmiddag door vrienden en vriendinnen uitgenodigd om samen in Viareggio de parade te bekijken.

Gooien daar met confetti in de rondte, huppen mee op de muziek om warm te blijven en hebben veel lol. Fantastisch toch? Mijn antwoord op de late vraag van dochterlief is dan ook: ‘Tuurlijk joh, hoe laat moet ik je brengen?’. Maar er komt geen antwoord meer, ze slaapt al. Ik heb te lang gedacht.