Myrthe Claus
En daar sta ik dan. Voor een gesloten deur van het postkantoor. Normaal gesproken staat die gewoon open om halfdrie. Vandaag niet. Het is namelijk 12 augustus en dus gelden er andere openingstijden. Niet omdat het de 12de is, maar vanwege augustus, dé Italiaanse vakantiemaand bij uitstek. De maand waar veel instellingen en kantoren op halve kracht draaien.
Daar heb ik niet bij stilgestaan toen ik dacht nog even gauw de laatste rekeningen te betalen. Ook niet toen ik het al zo lekker leeg vond op de parkeerplaats bij het postkantoor. Ik dacht eerder aan ‘siësta’ dan aan ‘dicht’.
Maar ‘dicht’ zorgt wel voor een probleem in de strakke planning van die laatste-dingen-die-echt-nog-moeten-voordat-we-vertrekken. De vertrekstress slaat opeens toe: hoe gaan we dit regelen? Morgenochtend terugkomen is de enige oplossing, maar dan moeten we ook naar het gemeentehuis vanwege een mogelijk grotere kink in de kabel dan onbetaalde rekeningen: de reisdocumenten van het kroost.
Nieuwe ID-kaarten
Tot nu toe vlogen zij heel Italië en Europa door op een identiteitskaart die zonder morren overal geaccepteerd werd. Maar een stemmetje in het achterhoofd bleef zeuren. Of beter gezegd, echtgenoot had opeens zijn twijfels. En terecht: volgens de nieuwe reisvoorwaarden is die kaart niet meer geldig op vluchten met onze favoriete low-costmaatschappij.
Ze moeten nu een ‘echte’ ID-kaart hebben. Stel je voor dat we op het vliegveld hadden gestaan en we niet hadden kunnen vertrekken! Of erger nog, stel dat ze hier niet moeilijk hadden gedaan, maar we in Nederland de terugvlucht niet hadden kunnen nemen!
Gelukkig hebben we nog 2 hele dagen om die kaarten geregeld te krijgen. En gelukkig blijkt de afdeling waar we die kaarten moeten laten maken, ook nog een van die 2 dagen open te zijn. In de ochtenduren alleen, want het is natuurlijk augustus.
Dus morgenochtend staan wij om halfnegen in de rij. Gewapend met een dikke map vol geboortebewijzen, huwelijkscertificaten en bewijzen van residentie die nodig zouden kunnen zijn. En een paar goede pasfoto’s natuurlijk. Niks mag ontbreken. Die kaarten moeten we echt morgen in handen hebben.
Wanbetaler of vakantievierder?
En de rekeningen dan? Ach, als ik er even rustig over nadenk is het geen ramp om in augustus een rekening te laat te betalen. Met mij tig andere vakantievierende laatbetalers. Sterker nog, de gas-, water- en lichtsector houdt al rekening met de Italiaanse vakantiemaand door de uiterlijke betalingsdata naar het eind van de maand te schuiven. De kans dat de rekeningen, ondanks postbodes die in augustus ook een vakantieritme hebben, toch op tijd bezorgd worden is dan ook een stuk groter.
Ik ga er maar vanuit dat ze niet meteen alles afsluiten als we de rekening pas bij thuiskomst betalen. En mocht het me toch niet lekker zitten, dan kan ik altijd de buurman vragen niet alleen voor de post en de plantjes te zorgen, maar ook onze rekeningen te betalen als we er niet zijn. Dat probleem is opgelost. Blijven alleen de ID-kaarten nog over. Maar ook dat komt goed, al moeten we er in het ergste geval de burgemeester erbij slepen. Nu maar hopen dat de beste man niet ook op vakantie is.
P.S. 13 augustus
Italië blijft verbazen! Om kwart voor negen stonden we al buiten met de nieuwe ID-kaarten in de hand. De map vol documenten hadden we thuis kunnen laten: de foto’s en onze handtekeningen waren genoeg, de rest visten ze uit de computer. Tijd genoeg dus om op ons gemak de rekeningen te betalen. En daarna met zijn viertjes te genieten van een cappuccino met een brioche. En de vertrekstress? Verdwenen als sneeuw voor de augustuszon!
Comments