Italiaanse toestanden: een vakantiehuis zoeken op internet – deel 6

Lang geleden, toen we nog maar pas in de Oltrepò woonden, wees Pino van het restaurant La Verde Sosta ons een keer op een groot huis dat ook te koop stond. Waarom hij dat deed begrepen we niet echt (kreeg hij provisie?) – we hadden immers net onze Villa I Due Padroni gekocht. Groot genoeg voor ons samen met een flink aantal B&B-gasten! En aan verbouwen hadden we na maanden stof, puin en stress al helemaal geen zin meer (zie mijn eerste boek Italiaanse Toestanden).

Dat verbouwing van het huis dat Pino bedoelde nodig zou zijn, was wel duidelijk. We kwamen er vaak langs en vonden het maar een ongenaakbare, afgebladderde bunker. Hoe het er vanbinnen zou zien (43 stoffige stikdonkere hokkige kamers?) daar durfden we ons geen voorstelling van te maken.

Hekken

Vele jaren later stonden er echter opeens hekken om het terrein van de witte bunker. Wat ging er gebeuren? Iedere keer als we passeerden loerden we ernaar. Hier verrichtte iemand iets groots, zoveel was wel duidelijk. Na verloop van tijd zagen we dat het oorspronkelijke witte motorblok helemaal werd ingepakt, als was het de kerncentrale van Tsjernobyl.

Was Cristo in de Oltrepò neergestreken? Zo ja, dan had hij het doek waarin hij zijn objecten doorgaans hulde verruild voor iets duurzamers: beton. Heel veel beton. De oppervlakte van het huis verdubbelde, op zijn minst.

Beetje bij beetje, het project nam een paar jaar in beslag, verrees een onwaarschijnlijk groot landhuis dat volgens de hoofdschuddende buurtbewoners nogal afstak tegen de bestaande traditionele huizen van de streek. Geen gezicht, meenden ze.

Maar wie was nu de geheimzinnige opdrachtgever (en toekomstige bewoner?) van dit megalomane bouwwerk? Toen ik het terrein een keer te voet passeerde, zag ik dat op het bord aan het bouwhek behalve de naam van de aannemer ook de naam van de opdrachtgever stond. Davide Qualcosa.

Italo-arabo

Een speurtochtje met Google leerde dat het een italo-arabo betrof die in Dubai woonde. En daar ging mij een lichtje op, want direct naast het luxe kasteel lag een naburig wijnbedrijf dat als een van de weinige hier ook internationaal aan de weg timmert.

Zou de italo-arabo hun wijn soms in Dubai introduceren? Geld kon je er vast goed mee verdienen, misschien wel genoeg om de transformatie van het motorblok in een luxe landhuis mee te bekostigen. Een miljoen euro moet het zeker gekost hebben.

De jaren na voltooiing zagen we zelden mensen in of om het landhuis. ’s Avonds schenen er lichten in de grote woonkamer aan het panoramaterras, maar of die door levende mensen of door elektronische circuits aangestoken waren?

Veiling

En toen opeens, net na de coronajaren, stond het luxe landhuis te koop! Vraagprijs 2 miljoen. Hoe, wat, waarom? Was de importeur de wijnhandel beu? Of was de tent (door corona?) failliet?

Dat er financieel iets aan de knikker was bleek al snel: de villa kwam op de veiling, de asta, net als het spookhuis bij ons om de hoek (zie mijn eerdere blog). En de vraagprijs zakte na verschillende, kennelijk mislukte sessies als een oude onderbroek. Inmiddels is de vraagprijs 440.000 euro, een koopje voor zo’n kolos.

Ben je zelf geïnteresseerd? Ook als buitenlander kun je bieden bij de onroerend-goedveilingen in Italië. Het vergt wat voorbereiding (of inschakeling van een in Italië gevestigde bemiddelaar) maar het is heel wel mogelijk.

• 

• 

Het grootste voordeel van een veilinghuis is natuurlijk de lagere prijs (meestal de executiewaarde van 75% van de getaxeerde waarde, of naarmate het langer duurt voor er een bod komt, nog veel lager).

Daarnaast weet je zeker dat het huis na verkoop schuldenvrij is. Wel is het aangeraden de bouwkundige staat vooraf te controleren omdat er na de verkoop niemand meer is om de kosten van eventuele verborgen verbreken op te verhalen.

Op de bekende internetsites zoals immobiliare, casa, idealista enzovoorts punt it staan ook veel ter veiling aangeboden panden vermeld. Wel is het wat kwaliteit van presentatie en up-to-date zijn weer rijp en groen door elkaar.

Vergelijk maar eens naar de verouderde maar zeer fraaie presentatie van Lionard en de puinhoop die andere makelaars ervan maken (onscherpe foto’s). Ook bij het kopen op een veiling ontkom je kennelijk niet aan alle mogelijke Italiaanse Toestanden!

🇮🇹Leestip: Meer leuke verhalen over het leven in Italië lezen? Die vind je in de drie delen ‘Italiaanse Toestanden’ en het recente boek ‘Het Echte Italië’ van Stef Smulders, o.a. verkrijgbaar bij bol.com.